1. ملاعبدالله؛ صاحب وافیه الاصول (متوفای 1071ق) .

2. ملااحمد؛ امام جماعت مسجد میانده( متوفای 1083 ق).[1]

[1]. ملا احمد فرزند حاج محمد تونی بشروی، فقه را از محضر علمای عصر خویش فرا گرفت و به درجه عالی اجتهاد نائل گردید، سپس به جرگه اخباریه گروید و از علمای این طایفه بود، در مشهد مقدس سکنی داشت و شاگردان بسیاری در حوزه او تربیت یافته‌اند، از جمله اینکه محمد معصوم بن کمال الدین حسین مشهدی و قاسم علی بن حسن علی برارقی سبزواری از عالمان و محدثان سده یازدهم، نزد ملا احمد تونی برخی کتاب های حدیثی را قرائت کرده و از او اجازه گرفته‌اند( آقا بزرگ تهرانی، محمد محسن، الذریعه،ج 1، ص 142، حسینی احمد، تراجم الرجال، ج1، ص 442 ) .

ملا لطف الله، از عالمان سده یازدهم، نیز کتاب تهذیب شیخ طوسی را نزد وی قرائت کرده و از او اجازه گرفته است.در این اجازه تصریح شده که ملا لطف الله، دو کتاب الاستبصار و من لایحضره الفقیه را نیز نزد ملا احمد تونی قرائت کرده است.( تونی، عبدالله بن محمد، الوافیه، ج1، ص454 )، فخرالدین محمد موسوی نیز کتاب اخیر را نزد ملااحمد تونی خوانده است.( همان، ج2، ص 552 ) .

قدیمی‌ترین نشان از ملا احمد در کتاب امل الامل شیخ حر عاملی متوفای سال 1104 هجری قمری است. او می‌نویسد: مولانا احمدبن محمد التونی البشروی، فاضل،عالم، ورع، من المعاصرین المجاورین بطوس و له کتبٌ منها : حاشیه شرح اللمعه و رساله فی تحریم الغناء و رساله فی الرّد علی الصوفیه و غیر ذلک.(حر عاملی، همان، ج2،ص 23).

از آثار فوق کاملاً بر می‌آید که عمده معلومات و تخصص ملا احمد در زمینه مسائل فقهی و احکام شرعی بوده است.

مؤلف کتاب اعیان الشیعه نیز در اثر خود از ایشان نام می‌برد و ضمن استناد به سخنان شیخ حرّ عاملی در امل و ذکر عباراتش،اضافاتی دارد. او در توضیح و توصیف این شخصیت چنین اظهار می‌کند: و هو اخو ملاعبدالله التونی صاحب الوافیه، یروی عنه بالاجازه المولی محمد معصوم بن کمال الدین مشهدی به تاریخ 20 شعبان سنه 1066( امین،سیّد محسن، همان، ج8 و 9، ص 216).