ج) سازه‌های آبی

بشرویه به دلیل واقع شدن در حاشیه کویر دارای اقلیم گرم و خشک و نسبتاً کم آب می‌باشد. با این وجود، از دیر باز بومیان منطقه، تدابیر مهمی در مدیریت بهره برداری از آب در این منطقه اندیشه‌اند.

ازجمله این تدابیر می‌توان به حفر قنات، ساخت آب آنبار و آسیاب‌های بسیار اشاره کرد.

انتقال آب از قنات‌ها به شهر مستلزم کانال کشی و استفاده از تن‌پوشه‌های سفالی بوده که شناسایی حدود نُه کوره پخت کَوَل (تن‌پوشه) دال بر این مدّعاست.

همچنین احداث بیش از شش بند آبی در مسیر رودهای فصلی به منظور کنترل و استفاده از آب آن برای کشاورزی بر این موضوع صحّه می‌گذارد.

د) آسیاب‌ ها

همچنین وجود آسیاب‌های آبی فعّال، یکی از نوادر میراث فرهنگی در کشور است که مانند آن، امروزه در کمتر جایی از مناطق کویری دیده می‌شود. آسیاب‌های هفتگانه در مسیر یک قنات قدیمی از رقّه به بشرویه و با مهندسی بسیار بالا در یک شیب ملایم کویری شکل گرفته‌اند که بیش از نیمی از آن‌ها هنوز مشغول به کار بوده و آرد سنّتی با کیفیت بالا تولید می‌کنند.

در مجموع 12 آسیاب تاریخی در بشرویه شناسایی شده‌اند که بیش از نیمی از آن‌ها در حال استفاده می‌باشند. از جمله شاخص‌ترین این آسیاب‌ها می‌توان به آسیاب دهنه، میرزا، سنگی و علی آباد اشاره داشت.