طبق قرارداد 999 ق که طی آن شاه عباس مناطق غربی کشور را به عثمانی داد؛ کرمانشاه نیز در زمره‌ی این ایالات به عثمانی واگذار شد، لذا منابع این عصر، درباره‌ی تحولات مناطق غربی و این شهر تا زمانی که شاه عباس در سال 1021ق اقداماتی برای استرداد آن انجام داد، سکوت کرده‌اند.

شاه عباس به دنبال سرکوبی ازبکان و تثبیت امور داخلی، بر آن شد تا مناطق غربی کشور که طی معاهداتی به عثمانی‌ها واگذار کرده بود، باز پس گیرد.

در راستای این اقدامات شاه عباس بود که کرمانشاه و مناطق تابعه ی آن، علی الخصوص دشت های ماهیدشت و ذهاب به جولانگاه نبرد میان سپاهیان ایران و عثمانی تبدیل شد که از این راه خسارات زیادی متوجه کرمانشاه و نواحی اطراف آن شد.

با این وجود اُمرای کلهر در اوضاع جنگ میان دو دشمن متخاصم، گر چه هیچگاه نسبت به عثمانی‌ها اظهار همدلی نکردند. اما درد سرهایی، برای شاه عباس ایجاد کردند. نافرمانی و سرپیچی " میر عمر کلهر " از جمله این درد سرها بود که شاه عباس با فرستادن سپاهیانی به فرماندهی " الله وردی خان" موفق به سرکوبی او شد و عده زیادی از یاغیان کلهر را که مایه آزار و اذیت سپاهیان صفوی بودند دستگیر کردند.[1]

و شورش فرزند میر عمر به نام " میر قباد " که در هنگام بازگشت الله وردی خان از بغداد پاسخ داده شد و منکوب گردید.[2]

ب) اوضاع سیاسی کرمانشاه از شاه صفی تا شاه سلیمان صفوی

[1]. منجم، جلال الدین، تاریخ عباسی یا روزنامه ملا جلال، ص247.

[2]. ترکمان، اسکندر بیک، عالم آرای عباسی، ص 1071.