نکته قابل توجه در زندگی سیاسی وحید بهبهانی این است که وی در آثار علمی هرگز دربارۀ سلاطین معاصر خود اظهار نظر نکرده و در مدح یا مذمت آنان سخنی به میان نیاورده است.

وحید بهبهانی هر چند خود در عرصه سیاست حضور نیافت و همین امر باعث گردید که زندگی سیاسی او مورد توجه نویسندگان قرار نگیرد.

اما با احیای مکتب اصولی در نجف و فعالیت‌های مستمرش در تربیت شاگردان بسیار مبرز و عقل‌گرا بار دیگر راه سیاست را ، به روی حوزه‌های شیعی به ویژه حوزه نجف گشود، به گونه‌ای که در دو قرن اخیر شاگردان بی‌واسطه و با واسطه ایشان از پیش قراولان تأثیرگذار در صحنه سیاسی ایران و مسائل داخلی و خارجی آن بوده‌اند.

به اعتقاد برخی تحلیل‌گران تاریخ سیاسی ایران، حوزه علمیه نجف بعد از تأسیس مکتب اصولی مرحوم آقا محمدباقر- وحید بهبهانی- و مدرسه اصولی شاگردانش، نقش اول را در ایران از نفوذ سیاسی و جایگاه اجتماعی به دست آورد، که جنگ‌های ایران و روس و فتاوای مراجع تقلید در مورد آن و قضیه تنباکو از نمونه‌های بارز آن است.[1]

فرزندان وحيد بهبهاني

اولين فرزند وحيد به نام آقا محمد علي، فقيهي مقتدر در کرمانشاه بوده است.[2] که شرح حال وي در صفحات آتي مي‌آيد.

[1]. نجفی، موسی، حوزه علمیه نجف و فلسفه تجدد در ایران: 42 .

[2] . بهبهاني، احمد، همان: 131.