4. شجاعت علمى‌

حضرت آيت‌الله معرفت مصداق اين آيه شريفه بود:

الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ‌.[1]

يعنى وقتى به ديدگاهى مى‌رسيد، در عين پايبندى كامل به كتاب و سنت، چيزى جلو ابراز عقيده‌اش را نمى‌گرفت. ايشان چه در بحث‌هاى فقهى و اجتهاد و چه در مقام تفسير و مسائل علوم قرآنى، نظر خود را با شجاعت بيان مى‌كرد. ايشان در بحث فقه مقلد نبود. ما شاهد بوديم كه ايشان بارها بر خلاف مشهور و بر خلاف اجماع‌هاى منقول با شجاعت و به‌طور مستدل نظر مى‌داد. هم چنين در مباحث اجتماعى اگر از او فتوايى خواسته مى‌شد، سريع نظر خود را بيان و شجاعانه آن را ابراز مى‌كرد.

5. دفاع خردمندانه از حريم اهل‌بيت و تشيع‌

حضرت آيت‌الله معرفت خردمندانه از تشيع دفاع مى‌كرد. ايشان كتاب‌ التفسير و المفسرون فى ثوبه القشيب‌ را در رد كتاب‌ التفسير و المفسرون‌ دكتر ذهبى‌ نوشت. دكتر ذهبى‌ در كتاب خود گاهى غير مستند و غير عالمانه به شيعه تاخته است، اما آيت‌الله معرفت محققانه و مؤدبانه وارد مطلب شده و مطالب را بيان كرده است. در حقيقت كتاب ايشان، كتاب‌ التفسير و المفسرون‌ دكتر ذهبى‌ را در جهان اسلام از دور خارج كرد. كتاب دكتر ذهبى‌ نزد اهل‌سنت بسيار مهم است و در دانشگاه الازهر مصر و نيز در امّ‌القرى و جامعه مدينه، متن درسى است. آيت‌الله معرفت در مقابل مهم‌ترين كتابى كه در تفسير و مفسران‌ اهل‌سنت نوشته شده است، ايستاد و محكم سخن خود را بيان كرد، اما شما جايى احساس نمى‌كنيد كه ايشان جنگ شيعه و سنى درست كرده باشد.

6. تلاش براى ايجاد وحدت‌

كوشش مرحوم آيت‌الله معرفت در همه كتاب‌هايش اين بود كه وحدت‌

[1] . احزاب، آيه 39.