ب- آيا طوفان سرتاسر زمين را فرا گرفت؟ آيا نوح به خاطر شمول طوفان، از هر گونه، جفتى برگرفت؟

تورات نسبت به فراگيرى طوفان و اين‌كه اين حادثه حرث و نسل و حتى پرندگان آسمان را نابود كرده است، تصريح دارد؛ اما در قرآن دلالت و حتى اشاره‌اى به اين مطالب نيست، بلكه بر عكس، مطالب قرآنى دلالت بر اين امر دارند كه طوفان فقط ناحيه‌اى كه نوح و قومش در آن زندگى مى‌كردند را فراگرفت.

همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم. پس گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد كه براى شما معبودى جز او نيست، من از عذاب روزى سترگ بر شما بيمناكم.» (اعراف/ 58) تا آنجا كه فرمود:؛ پس او را تكذيب كردند و ما او و كسانى را كه با وى در كشتى بودند، نجات داديم و كسانى را كه آيات ما را دروغ پنداشتند، غرق كرديم، زيرا آنان گروهى كور [دل‌] بودند.» (اعراف/ 64)

بنابراين، كسانى كه نوح بر ايشان خوف «عذاب يوم عظيم» را داشت- تكذيب كنندگان قومش- غرق شدند. حتى دلالتى بر غرق شدن اقوام ديگر- چنانچه موجود بودند و در ساير مناطق زندگى مى‌كردند و نوح بر آن‌ها مرسل نبود و دعوتش به آن‌ها نرسيده بود- نيست، چه رسد به ساير حيوانات روى زمين و پرندگان آسمان كه رسالت‌هاى انبياء به آن‌ها ربطى ندارد. به بيان ديگر وجهى نخواهد داشت كه عذاب- چون عقاب معصيت، مختص انسان است- آن‌ها را فراگيرد. در عين‌حال اين امرى است كه تورات سخت بر آن پاى مى‌فشارد و مدعى است كه آب تمام سطح زمين را گرفت به طورى كه از قله‌هاى كوه‌هاى بلند پانزده ذراع گذشت!

اين مسأله از دير باز موضوع نزاع بين اهل اديان و صاحب نظران و تاريخ نگاران بوده است و اهل كتاب و بعضى دانشمندان اسلامى، بر آن بوده‌اند كه طوفان تمام زمين را در برگرفته است و عمدتاً بر اين نظر به دو وجه استدلال كرده‌اند:

1) آثار ژئولوژيكى‌

در بلندى‌هاى بعضى از كوه‌ها، فسيل‌ها و صدف‌هايى وجود دارد كه بقاياى موجودات آبزى است و اين دليل آن است كه زمانى آب بر آن‌ها بالا رفته است. اين وجه از طرف برخى مفسران و قرآن‌پژوهان پاسخ داده شده است. شيخ محمد عبده در اين‌باره مى‌گويد: «وجود صدف‌ها و حيوانات دريايى فسيل شده در قله‌هاى كوه‌ها، بر اين مطلب كه آن‌ها در اثر طوفان در آن محل‌ها واقع شده باشند، دلالت ندارد، بلكه به احتمال قوى‌تر به خاطر آن است كه‌