روايت كرده‌اند كه گفت: امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: ...»[1] آن‌گاه حديث را همان‌طور كه در رساله نعمانى آمده- با كمى تفاوت- نقل كرده است.

از سوى ديگر مى‌دانيم «ابن قولويه» از «سعد» روايتى ندارد، مگر به واسطه برادر يا پدرش. حسين بن عبيد الله مى‌گويد: «از ابن قولويه پرسيدم: آيا سعد براى تو حديث گفته است؟

پاسخ داد: خير، بلكه پدر و برادرم از او برايم حديث گفته‌اند و من- بيش از دو حديث- از سعد نشنيده‌ام. و در روايت ديگرى مى‌گويد: بيش از چهار حديث.»[2]

از اين‌جاست كه «محقق طهرانى» مى‌گويد: شايد از سند چيزى افتاده است.[3]

از اينها كه بگذريم، تازه سند روايت سعد از امام صادق عليه السّلام مجهول است، چرا كه مى‌گويد: مشايخ ما از اصحابمان از ابو عبد الله عليه السّلام روايت مى‌كنند.

[انتساب رساله به نعمانى‌]

اما انتساب رساله به «نعمانى» از اين‌جا ناشى شده كه در مقدّمه آن- پس از حمد خدا و درود بر پيامبر و آلش و ...- نوشته شده: «قال ابو عبد اللّه، محمّد بن ابراهيم النّعمانى فى كتابه فى تفسير القرآن؛ ابو عبد الله محمد بن ابراهيم نعمانى در كتاب تفسير خود مى‌گويد: ابن عقده از جعفى از ابن مهران از حسن بن على بن ابى حمزه بطائنى از پدرش از ابن جابر روايت كرده كه شنيدم ابو عبد الله جعفر بن محمد امام صادق عليه السّلام فرمود: ...»

[1] . بحار الانوار، ج 90، ص 97.

[2] . معجم رجال الحديث، ج 8، ص 75 و 79.

[3] . الذريعه، ج 24، ص 9.