جاى قرآن را تغيير داد و قرائت معروف و متداول- تا آن روز- را به شكل كنونى درآورد، مثلا مى‌گويد: «مِنَ الْمَرْجُومِينَ»[1] در داستان حضرت نوح‌ «مِنَ الْمُخْرَجِينَ» و «مِنَ الْمُخْرَجِينَ»[2] در داستان حضرت لوط «مِنَ الْمَرْجُومِينَ» بوده كه اين دو عبارت را تغيير داد و جابه‌جا نمود.[3]

و تخيلات بى‌ارزشى از اين قبيل كه هر عقل سالمى از آن گريزان است، چرا كه «حجّاج» سرگرم سياست ظالمانه، بسيار كوچكتر از آن بود كه بتواند در امور دين و قرآن عظيم دخالت و دست‌درازى كند.

اين ياوه‌ها، نشخوار هرزه‌زبانان تهى مغز است همانان كه نمى‌دانند چه مى‌گويند و احترام امانت كلام را پاس نمى‌دارند.

«ابن خطيب» اين قصّه تخيلى را از روايت «عباد بن صهيب» از «عوف» در كتاب «المصاحف‌[4]» گرفته است، ولى پيشوايان علم حديث اين «عباد» را دروغگو و دروغپرداز مى‌دانند، فقط ابو داوود به روايات او توجه مى‌كرد.[5]

امام حافظ «محمد بن حبان» مى‌نويسد: «او مطالب منكر و ناشايست را از زبان افراد مشهور روايت مى‌كرد، به‌گونه‌اى كه حتى اگر مبتديان در علم حديث هم بشنوند، گواهى به مجعول بودن آن خواهند داد.»[6]

يكى از آن مطالب همين حكايت خنده‌آور است كه متأسفانه ابن خطيب آن را همانند يك اصل مسلم پذيرفته و عرضه كرده است.

[1] . شعراء آيه 116: از سنگسارشدگان.

[2] . شعراء آيه 167: از بيرون رانده‌شدگان.

[3] . الفرقان، صص 50- 52.

[4] . ابو داوود سجستانى، المصاحف، ص 49 و 50.

[5] . ذهبى، المغنى، ج 2، ص 326، شماره 3037.

[6] . المجروحين من المحدّثين، ج 2، ص 164.