فهرست مندرجات اين اسفار، به‌طور خلاصه چنين است: آفرينش جهان، تاريخ زندگى انسان، بعثت انبيا يكى پس از ديگرى تا زمان گرفتارى بنى اسرائيل به دست فرعون، قيام حضرت موسى عليه السّلام، خروج بنى اسرائيل از مصر و پيشامدهاى مهمّى كه در دوران تيه (سرگردانى) بر سرشان آمد، از جمله وفات موسى عليه السّلام در سال 1451 ق. م.

پيش از اين گفتيم كه اين اسفار نمى‌تواند آن تورات اصلى باشد كه در الواحى بر موسى عليه السّلام نازل شده است.

آرى! آن الواح- كه شريعت حضرت موسى عليه السّلام بر آن نوشته شده بود- در صندوقى قرار داشت و روحانيان بنى اسرائيل دست‌به‌دست و نسل‌به‌نسل از آن نگهدارى مى‌كردند، اما- طبق آنچه در كتاب اول پادشاهان باب 8 شماره 9 آمده- آن الواح در زمان پادشاهى حضرت سليمان ع (971- 931 ق. م) از بين رفت و اين، هنگامى بود كه ساختمان خانه خدا را تكميل كرده مى‌خواست تابوت [- صندوق محتوى الواح‌] را به محراب قدس منتقل كند. وقتى روحانيون به سراغ تابوت رفتند و آن را گشودند، در آن به جز دو لوح از الواح شريعت را نيافتند و بر آن دو لوح هم فقط ده حكم شرعى نوشته شده بود[1]، اما بقيّه الواح بدون هيچ نشانى از بين رفته بود.[2]

اين حادثه در سال 960 ق. م؛ يعنى [حدود] 490 سال بعد از وفات موسى عليه السّلام اتفاق افتاد.

يورش وحشيانه بخت‌نصّر

بخت‌نصر حدود 44 سال (605 تا 561 ق. م) حكومت كرد و در اين مدت،

[1] . كتاب مقدس، عهد قديم، كتاب اول پادشاهان، باب 8، شماره 9.

[2] . انيس الاعلام، ج 3، ص 170 و ج 2، صص 22- 23 و سفر تثنيه، باب 5، شماره 22[ كه در آن‌جا نيز مى‌گويد: الواح بر دو لوح سنگ نوشته شده بود. م.]