بازگرداندم و در منزلگاهى پايدار جاى دادم. من همه ساكنان آنها را گرد آوردم و خانه‌هايشان را به آنان بازپس دادم. خدايان سومر و آكد را كه نبونيد آنها را به بابل آورده و خداى خدايان را خشمناك ساخته بود، من به خواست مردوك، خداى بزرگ، در صلح و صفا به جايگاه پسنديده خودشان بازگرداندم. باشد كه همه خدايانى كه من در پرستشگاه‌هايشان جاى داده‌ام، روزانه مرا در پيشگاه بعل و نبو دعا كنند. باشد كه زندگانى من طولانى گردد. باشد كه به مردوك، خداى بزرگ بگويند كورش پادشاه تو را گرامى مى‌دارد و فرزندش كمبوجيه ....[1]

اعلاميه كورش براى پايان اسارت يهود و بناى معبد مقدس‌

كورش پس از فتح بابل، بنى اسرائيل را از اسارت بابليان رهايى بخشيد و دستور داد اموال و اثاثيه به غارت رفته معابد را به آنان بازگردانند و مقدمات مراجعت آنان به فلسطين را فراهم ساخت تا شهرهاى خراب را آباد كنند و معبد مقدس را از نو برپا سازند. وى در اين باره اعلاميه‌اى صادر كرد كه در اسفار مقدس يهود، كتاب عزرا ثبت شده است. در آن‌جا آمده است:

پروردگار روح كورش، پادشاه فارس را آگاه ساخت و او در اطراف قلمرو گسترده‌اش، فرمانى اعلام داشت و دستورى همگانى به ملت‌هاى تحت فرمانش صادر كرد كه متن اين منشور چنين است:

«منم كورش، شاهنشاه ايران. با صداى بلند مى‌گويم كه خداوندِ آسمان، همه كشورهاى دنيا را به دست من سپرد و فرمان داد تا براى پرستش او معبد مقدس را در اورشليم برپا سازم. اكنون بر عهده هريك از

[1] . كورش كبير( ذوالقرنين)، ص 54 و 55. هم‌چنين بنگريد به صفحه نخست از كتاب« تونس وايران- قرون من التلاقح الحضارى» و ذوالقرنين القائد الفاتح والحاكم الصالح، ص 236 و 237.