قرار دارد و به نام «تربة البقوم» معروف است.

[ترويه:

روز هشتم ذى حجّه است و از اين رو به اين اسم ناميده شده كه حجاج در اين روز، از مكه آب مورد نياز خود را براى روزهاى بعد (در منا و عرفات) به همراه مى‌برده‌اند.

در حديث آمده است: روز ترويه، جبرئيل به ابراهيم عليه السّلام گفت: «تروّ من الماء» يعنى آب برگير و به همين جهت، اين روز، روز ترويه؛ يعنى روز ذخيره كردن و برداشتن آب نام گرفت.[1]]

(1)

تضارع:

(به ضمّ تاء و راء كه گاه به كسر راء نيز گفته مى‌شود، نيز به فتح تاء و ضمّ راء گفه شده است)، در حديث آمده است:

«هرگاه از تضارع سيل جارى شود آن سال، سال پرنعمت و حاصل‌خيز است.» مقصود از تضارع در اينجا، كوهى است در عقيق مدينه كه به آن «جمّاء تضارع» مى‌گويند و در غرب چاه عروه قرار دارد.

سمهودى مى‌نويسد: اين كوه در سه ميلى مدينه واقع شده و هنگامى كه به مكه مى‌رويد، وقتى به مدرّج (گردنه وداع) مى‌رسيد، جماء تضارع روبه‌روى شما قرار مى‌گيرد، ولى وقتى از داخل عقيق به مكه مى‌رويد، كوه ياد شده در سمت راست شما واقع مى‌شود.

كوه معروف به «مكيمن الجمّاء» چسبيده به جمّاء تضارع است.- نقشه مدينه منوره.

(2)

تعاهن:

همان «تعهن» است كه مى‌آيد.

[تعريف:

يعنى وقوف در عرفات، كه از جمله «عرّف القوم»؛ يعنى حاجيان در عرفه توقف نمودند، گرفته شده است.[2]]

(3)

تعهن:

(به كسر تاء و سكون عين و كسر هاء)، در راه هجرت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله از اين مكان نام برده شده است.

جاسر مى‌نويسد: تعهن هنوز هم معروف است و در نزديكى دهكده‌اى به نام «امّ البرك»، در راه قديمى مدينه به مكه قرار دارد. اهالى محل، آن را به كسر عين و تشديد هاء تلفظ مى‌كنند. امّ البرك همان سقيا است و تعهن در حدود دو

______________________________
(1). طريحى، ج 2، ص 254، ماده «روى».

(2). لسان العرب، ج 9، ص 242، ماده «عرف».

[1] . طريحى، ج 2، ص 254، ماده« روى».

[2] . لسان العرب، ج 9، ص 242، ماده« عرف».