فراوان «اشعر» ناميده‌اند. نقل شده كه ابو هريره گفت: «بهترين كوه‌ها احد است و اشعر و رقان». پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نيز فرموده است: «هرگاه فتنه‌ها به وقوع پيوست، به دو كوه جهينه پناه ببريد». اين دو كوه عبارتند از اشعر و اجرد. درباره اجرد پيشتر توضيحاتى داديم و اما اشعر: در حال حاضر به نام «فقره» خوانده مى‌شود و كوه بزرگى است مشرف بر «ينبع». راه شوسه‌اى از مدينه به آن مى‌رود كه از راه بدر مى‌گذرد، اما در فاصله حدود دويست كيلومترى مدينه به سمت عين منحرف مى‌شود. اشعر به دليل آنكه جايى مرتفع و خوش آب و هواست، يكى از گردشگاه‌هاى مردم مدينه در فصل تابستان به شمار مى‌آيد.

(1)

اشعريون‌

(يا اشاعره و يا بنى اشعر): نام يكى از قبايل قحطانى كهلان است كه محلّ سكونتشان از مرزهاى سرزمين شقاق تا حيس و زبيد بوده و از جمله آباديهاى آنان است: قحمه و حصيب و ... در سال فتح خيبر هيأتى به نمايندگى از جانب آنان كه ابو موسى اشعرى نيز يكى از اعضاى آن بود، به حضور پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله رسيد.

(2)

اشقاب:

جمع «شقب» به معناى شكاف‌هاى كوه‌ها و دره‌ها است كه پرندگان در آنها آشيانه مى‌كنند. در حديث از اين محل نام برده شده و گفته‌اند: جايى است ميان جعرانه و مكه.

(3)

اشمذان‌

(به لفظ تثنيه): به قولى دو كوه است ميان مدينه و خيبر، كه قبايل جهينه و اشجع در آنجا ساكن بوده‌اند و به قول ديگر، نام دو قبيله است كه شهرتى ندارند، در شعرى از اين نام ياد شده است.

[اشهر الحجّ:

اشهر معلومات.]

[اشهر الحرم: ماه‌هاى حرام و آنها عبارتند از:

1. ذو القعده‌

2. ذو الحجّه‌

3. محرم‌

4. رجب‌[1]

در ميان اعراب جاهلى، ماه‌هاى يادشده قمرى، ماه‌هاى حرام شناخته مى‌شد و جنگ و خونريزى در آن ممنوع بود.

هنگامى كه از پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در اين باره پرسيدند، اين آيه شريفه نازل شد:

يَسْئَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فِيهِ‌

______________________________
(1). طريحى، 2: 550 ماده (شهر).

[1] . طريحى، 2: 550 ماده( شهر).