ذى حجّه است.[1]]

[يوم الرّءوس:

مكّيان روز يازدهم ذى حجّه، سرهاى حيوانات قربانى را، مى‌پختند و مى‌خوردند و به همين مناسبت آن روز را، يوم الرّءوس؛ يعنى روز سرها مى‌ناميدند.[2]]

[يوم القرّ:

نام روز پس از يوم النحر (عيد قربان) است؛ زيرا آن مردم در منزلگاهشان در منا مستقر مى‌شوند.[3]]

[يوم المشهود:

روز عرفه است؛ زيرا مردم در سرزمين عرفه حضور به هم مى‌رسانند.[4]]

[يوم النّحر:

روز نحر كردن و كشتن شتر است كه همان روز عيد قربان مى‌باشد؛ زيرا در آن روز شتران با فرو كردن كارد در نحر (گلوى) آنها، قربانى مى‌شوند.[5]]

[يوم النّضر:

روز بازگشت حجاج از مكه به منا است.[6]]

(1)

يهيق:

در حديث آمده است: «زود باشد كه ساختمان‌هاى آنان به يهيق برسد».

مقصود، ساختمان‌هاى مردم مدينه است. هيچ يك از جغرافى‌دانان از جايى به اين نام ياد نكرده‌اند.

(2)

يين:

(به فتح اول و سكون دوم)،- «مرّيين»؛ زيرا بعضى از پژوهشگران معتقدند كه جايى به نام «يين» وجود ندارد؛ بلكه اين كلمه در اصل «مرى» بوده كه تثنيه بسته شده و در حالت جرّ به صورت «مريين» در آمده و لذا برخى خيال كرده‌اند «مريين» مركّب اضافى است.

______________________________
(1). طريحى، ج 1، ص 521، 522 مادّه «حصب».

(2). تاج العروس، ج 16، ص 109 ماده «رأس».

(3). طريحى، ج 3، ص 486 ماده «قرر».

(4). طريحى، ج 2، ص 550 مادّه «شهد».

(5). برگرفته از جمهرة اللّغه، ج 2، ص 145 مادّه «نحر».

(6). طريحى، ج 4، ص 345 ماده «نفر».

[1] . طريحى، ج 1، ص 521، 522 مادّه« حصب».

[2] . تاج العروس، ج 16، ص 109 ماده« رأس».

[3] . طريحى، ج 3، ص 486 ماده« قرر».

[4] . طريحى، ج 2، ص 550 مادّه« شهد».

[5] . برگرفته از جمهرة اللّغه، ج 2، ص 145 مادّه« نحر».

[6] . طريحى، ج 4، ص 345 ماده« نفر».