(1)

مزينه:

نام يكى از قبايل عرب است كه در سيره و حديث، جاهاى بسيارى به آن اضافه مى‌شود. اين قبيله در اماكن ميان مدينه و وادى القرى مى‌زيسته‌اند؛ از جمله سرزمين‌ها و آبادى‌هاى آنان عبارت است از: روحاء (در راه بدر)، العمق (در اطراف عقيق و فرع و از جمله كوه‌هاى آنان است: آره، ميطان، ورقان، قدس و نهبان در تهامه. همچنين از وادى‌هاى ايشان است: ريم، لأى، يدوم و سايه. بت اين قبيله «نهم» نام داشت.

بيشتر اين اماكن و آثار را در اين فرهنگ‌نامه توضيح داده‌ام.

[مستجار:

در روايات، از آن به «ملتزم» و «متعوّذ» ياد شده كه پشت ديوار كعبه، اندكى قبل از ركن يمانى است و مستحب است هنگامى كه طواف‌كننده، در دور هفتم، به آنجا مى‌رسد، دست‌هايش را بگشايد و بر ديوار مستجار بگذارد و نيز شكم و گونه خويش را بر آن نهد و اين كار را «التزام» و آن مكان را «ملتزم» يعنى جايگاه التزام گفته‌اند و نيز خواندن دعاها و نيز اقرار و اعتراف به گناه در آنجا، در روايات توصيه شده و ائمه عليهم السّلام نيز خود چنين مى‌كرده‌اند.[1]

مستجار و متعوّذ، به معناى جايگاه پناه بردن است كه مقصود در اينجا پناه بردن به خدا از آتش دوزخ مى‌باشد؛ چنانكه امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: «ثمّ تستجير باللّه من النّار ...»[2] پس از التزام و اعتراف به گناه، پناه به خدا ببر از آتش دوزخ‌]

(2)

مستعجله:

تنگه‌اى است در راه مدينه و بدر كه مسافر رهسپار به صفراء، پس از قطع النازيه، از اين تنگه، بالا مى‌رود.

(3)

مستوره:

شهرى است ساحلى كه با دريا فاصله چندانى ندارد و در ساحل شرقى درياى سرخ، در چهل كيلومترى شمال رابغ قرار گرفته و ابواء در فاصله بيست و هشت كيلومترى شرق آن واقع است و با مكه 235 كيلومتر فاصله دارد ... در وجه تسميه مستوره، گفته‌اند كه زنى از زبيد به نام مستوره در آنجا چاهى حفر كرده بود و به همين علت مستوره نام گرفت.

(4)

مسجد:

مساجد نبوى كه در سيره و احاديث آمده، فراوانند. برخى از اين مساجد در

______________________________
(1). نك: جواهر، ج 19، صص 356- 353

(2). الكافي، ج 4، ص 411

[1] . نك: جواهر، ج 19، صص 356- 353

[2] . الكافي، ج 4، ص 411