مدينه ساخته شد. علت نامگذارى آن به «خلّ» اين است كه در مسير راه قرار دارد. به هر راهى كه از ميان شن يا ريگزار بگذرد «خلّ» مى‌گويند.

(1)

قصر عروه:

منسوب به عروة بن زبير است.

اين قصر در عقيق، در مسير راه عنبريه به ذو الحليفه قرار دارد. امروزه در نزديكى آن پلى بر روى وادى عقيق زده شده كه به آن جسر عروه (پل عروه) مى‌گويند.

(2)

قصّة (ذو):

وجه نامگذارى‌اش به «قصّه»، وجود «گچ» در زمين آن مى‌باشد. در موارد متعدّدى از سيره پيامبر، از جمله غزوه ابو عبيدة بن جرّاح در ذو القصّه، از اين مكان نام برده شده است ... ذو القصّه در راه مدينه به عراق واقع شده، كه از قصيم مى‌گذرد. شايد موقعيت آن نزديك شهر «صويدره» فعلى بوده كه سرزمين غطفان بوده و ابو عبيده با آنها جنگيد.

نيز ذو القصّه: جايى است كه با مدينه بيست و چهار ميل فاصله دارد و در راه ربذه واقع شده است. همين‌جاست كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله محمد بن مسلمه را به مقابله با بنى ثعلبة بن سعد فرستاد.

(3)

قصيبه:

جايى است ميان مدينه و خيبر كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله هنگام بازگشت از خيبر، در آنجا توقف كرد. قصيبه واديى است در پايين وادى صلصله كه امروزه نيز معروف است. سيل آن به وادى الروم (الدّوم) مى‌ريزد. ميان مدينه و خيبر واقع شده و فاصله‌اش تا مدينه 94 كيلومتر و با خيبر 48 كيلومتر است و در مسير راه قرار دارد.

(4)

قضاعه:

قبيله‌اى است. بعضى آن را قحطانى دانسته‌اند و برخى عدنانى. اين قبيله ابتدا در «الشحر» اقامت داشت و سپس به ترتيب در نجران و حجاز و شام. منطقه بين شام و حجاز در ايله و كوه‌هاى الكرك در تصرف آنان بود. روميان اين قبيله را كارگزار خود در بادية العرب در سرزمين شام (مشارق الشام) قرار دادند.

پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به سال هفتم هجرى در غزوة السلاسل با اين قبيله جنگيد و سريّه كعب بن عمير را به سوى آنان اعزام كرد.

(5)

قطن:

در خبر غزوه ابو سلمة بن عبد الاسد، در قطن، از اين مكان نام برده شده است.

قطن كوهى است معروف در كرانه چپ‌