(1)

«ف»

(2)

فاجّه:

(به تشديد جيم)، در اخبار هجرت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به مدينه، از اين نام ياد شده است. پيشينيان ميان آن و «قاحه» خلط كرده‌اند؛ در حالى كه اين دو در مجاورت هم هستند. «قاحه» وادى و رودخانه اصلى است و «فاجّه» يكى از ريزابه‌هاى آن مى‌باشد كه از جبال قدس مى‌آيد و از شرق «قاحه» به اين وادى مى‌ريزد.

(3)

فاران:

ياقوت مى‌نويسد: واژه‌اى عبرانى است كه معرّب شده است. بعضى گفته‌اند: نام كوه‌هاى مكه است.

(4)

فارع:

دژى بوده در مدينه، متعلق به حسّان بن ثابت. محل آن دانسته نيست.

(5)

فجّ الرّوحاء:

ميان مكه و مدينه است. راه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به بدر و راه آن حضرت به مكه در سال فتح و در سال حج از اين فج مى‌گذشت.

فجّ در لغت به معناى راه فراخ ميان دو كوه است و جمع آن «فجاج» مى‌باشد. نيز به هر راهى «فجّ» گفته مى‌شود.- «روحاء».

(6)

فحل:

(به كسر فاء و سكون حاء)، در شرح حال سائب بن حارث بن قيس آمده است كه وى در غزوه طائف مجروح شد و در زمان خلافت عمر بن خطاب در جنگ «فحل» كشته شد.

«فحل» در ميان رومى‌ها به «بلا» معروف بود و امروزه به آن «اطلال» مى‌گويند و در شرق رود اردن و ميان رود زرقا در جنوب، و رودخانه يرموك در شمال، واقع است.

(7)

فحلتان:

در اخبار جنگ زيد بن حارثه با