براى مستمندان مدينه و مسافران درمانده، تا بدين وسيله خود را از حرارت آتش جهنّم در روز رستاخيز مصون دارد. اين دو چشمه را نه كسى مى‌تواند بفروشد و نه هبه كند تا اينكه خداوند آن را به ارث برد و خدا بهترين وارثان است.»[1]

شايد دليل نامگذارى اين چشمه به «ابى نيزر» به خاطر قدردانى از تلاش مقدماتى او در حفر اين چاه بوده است.]

(1)

عين الأزرق يا عين الزرقاء:

قناتى است كه مروان بن حكم در زمان معاوية آن را از قبا تا مدينه احداث كرد.

(2)

عينان:

يا «كوه عينين» كه به نام «جبل الرماة» نيز خوانده مى‌شود، تپه كوچك نمايانى است نزديك احد از سمت مدينه كه آبراهه قنات از ميان آن دو مى‌گذرد.

آرامگاه حضرت حمزه در ميان اين تپه و كوه احد قرار دارد. در اخبار غزوه احد از «جبل عينين» نام برده شده است.

(3)

عينب:

(به فتح اول و سكون دوم و فتح نون)، در حديث آمده است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله چراگاه گوسفندانش را از صخره تا عينب به اقطاع معقل بن سنان مزنى داد. ياقوت به نقل از نصر گفته است: نه در سرزمين مزينه و نه در حجاز، جايى به اين نام نمى‌شناسم.

مى‌گويم: شايد صخره شكل تحريف‌شده «صحره» باشد كه به معناى زمين نرم و خاكى واقع در وسط سنگلاخ است. صحره نام زمينى است كه دشت نقيع، از غرب آن را احاطه كرده است ...

اگر چنين باشد، پس صحره در پيرامون دشت نقيع، از نواحى مدينه، قرار داشته است.

(4)

عين التمر:

شهرى است نزديك انبار در غرب كوفه كه در سال 12 هجرى فتح شد و بشير بن سعد، پدر نعمان بن بشير انصارى، در آنجا به شهادت رسيد. بشير نخستين كودكى مسلمان بود كه در ميان انصار به دنيا آمد.

(5)

عين النبى صلّى اللّه عليه و آله:

در محل غار بنى حرام، در غرب كوه سلع و در سمت راست كسى كه به سمت مساجد فتح مى‌رود، قرار دارد.

______________________________
(1). مستدرك الوسائل، ج 14، ص 62؛ ياقوت، ج 4، صص 175 و 176

[1] . مستدرك الوسائل، ج 14، ص 62؛ ياقوت، ج 4، صص 175 و 176