ذو الخلصه است و همواره در كنار «ثروق» و «وليّه» نام برده مى‌شود. اين هر سه، در جنوب جزيرة العرب ميان سعودى و يمن شمالى قرار دارند. اعبل و عبلاء در لغت به معناى سنگ سفيد است. «الصخرة العبلاء»؛ يعنى صخره سفيد.

(1)

عتر:

(به كسر اول و سكون دوم)، كوهى است در سمت قبله مدينه كه به آن «مستنذر اقصى» مى‌گويند.

(2)

عتوتا:

در «منتخب كنز العمال» آمده است قذاذ بن حدرجان، از يمن، از جايى كه به آن «عتوتا» مى‌گويند نزد پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آمد. چنين جايى را در معجم البلدان نيافتم. البته ياقوت از جايى به نام «عنّه» ياد كرده و گفته است: قريه‌اى است در يمن. بنابراين، احتمال دارد كه «عتوتا»، «عنونا» باشد كه تصحيفى است از «عنّه».

(3)

عتيق:

در اينجا به معناى «معتوق» (آزاد شده) است و مراد بيت اللّه الحرام مى‌باشد. وجه تسميه آن به عتيق آن است كه از قيد و سلطه سلاطين و جباران آزاد شده است و هيچ جبّار و سلطانى نمى‌تواند مدّعى مالكيت اين خانه شود و يا به آن آسيب و گزندى برساند؛ زيرا به كسى جز خداى تعالى نسبت داده نمى‌شود. خداوند در كتاب خود از اين خانه، با وصف «عتيق» ياد كرده، فرموده است: ... وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ‌.[1]

(4)

عثّر:

(به فتح اول و تشديد دوم)، جايى است كه در آن، شير (حيوان) زياد بوده و در قصيده كعب بن زهير، كه در مدح پيامبر صلّى اللّه عليه و آله سروده، از آن نام برده شده است. بعضى گفته‌اند: عثّر شهرى است در يمن.

(5)

عثعث:

كوهى است در مدينه كه به آن «سليع»، مصغّر «سلع» مى‌گويند. عثعث در لغت به معناى تپه ريگ و نرم است.

ثنيّه يا گردنه عثعث، منتسب به همين كوه مى‌باشد. خانه‌هاى اسلم بن افصى، از انصار، بر روى اين كوه قرار داشت.

(6)

عثيانه:

(به كسر عين و سكون ثاء)، روايتى است در «عبابيد» واقع در راه هجرت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله.

(7)

عجلز:

(به فتح اول و سكون دوم)، از نواحى ضريّه نام برده شده است.- «ضريّه».

______________________________
(1). حج: 29

[1] . حج: 29