(1)

«ص»

[صابح:

نام كوهى است كه «مسجد خيف» در دامنه آن واقع شده و كوه مقابل آن، «قابل» است.][1]

(2)

صادره:

درخت كنارى بوده در ابتداى وادى نخب. در سيره آمده است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در غزوه طائف در كنار اين درخت نماز خواند و در آنجا مسجدى بنا كرد.

- «نخب». اين مسجد امروزه موجود است و به نام مسجد صادره و مسجد نخب خوانده مى‌شود. [- «مسجد صادره»]

(3)

صاع:

نام مكان نيست؛ بلكه فقط بدين سبب آن را ذكر كردم كه روايت شده است، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله با يك مدّ[2] آب وضو مى‌گرفت و با يك صاع غسل مى‌كرد. صاع در اصل به معناى زمين هموار فرو رفته است؛ مانند حفره و گودال.

(4)

صافيه:

يكى از صدقات پيامبر صلّى اللّه عليه و آله است كه در شرق مدينه در جزع‌[3] زهره قرار دارد.

زهره در طرف عوالى مدينه به طرف حرّه شرقى مى‌زيستند. صافيه (جمع آن صوافى) به معناى زمينى است كه پادشاه به خود اختصاص مى‌دهد (املاك خالصه).

(5)

صالحه:

خانه بنى سلمه از انصار بوده است در نزديك مسجد قبلتين در مدينه. نام‌

______________________________
(1). بلادى، ج 5، ص 121

(2). صاع النبى صلّى اللّه عليه و آله پنج مدّ است و مدّ دو كف (دست) پر است از طعام. مجمع البحرين، ماده «صوع و مدد»، دهخدا، ماده «صاع».

(3). جزع، محله قوم، زمين بلندى است كه در پهلوى آن، زمين هموار باشد، جاى فراخ رود، خم رود.

[1] . بلادى، ج 5، ص 121

[2] . صاع النبى صلّى اللّه عليه و آله پنج مدّ است و مدّ دو كف( دست) پر است از طعام. مجمع البحرين، ماده« صوع و مدد»، دهخدا، ماده« صاع».

[3] . جزع، محله قوم، زمين بلندى است كه در پهلوى آن، زمين هموار باشد، جاى فراخ رود، خم رود.