«شبكة شدخ». در حديث ابو رهم كلثوم بن حصين غفارى در غزوه تبوك از آن نام برده شده است. گمان مى‌رود «شدخ» وادى‌اى باشد كه روستاى نخل در محل آن قرار دارد و در راه مدينه به قصيم واقع شده است.

(1)

شرائع:

چشمه‌اى است در وادى حنين در بيست و هشت كيلومترى مسجد الحرام.

وادى حنين به اين چشمه نسبت داده شده و به نام «وادى الشرائع» خوانده مى‌شود.

(2)

شراج الحرّه:

(به كسر شين)، جمع «شرج» به معناى آبراهه‌اى از زمين سنگلاخ به سوى زمين نرم يا دشت است.

شراج الحرّه در مدينة النبى قرار دارد. بر سر همين شراج الحرّه بود كه زبير با شخصى اختلاف پيدا كرد و قضاوت را به حضور پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله بردند.

(3)

شراف:

نامى است كه در اخبار از آن ياد شده و من نتوانستم موقعيت آن را روشن سازم؛ مثلا در سخن عبد اللّه بن مسعود آمده است: «كاش پرنده‌اى در شراف بودم». نيز در روايت آمده است: «زود است كه بين شراف و فلان سرزمين نه بى‌شاخى باقى بماند و نه شاخدارى».

سؤال شد: چگونه؟ فرمود: «مردم دسته دسته مى‌شوند و گردن يكديگر را مى‌زنند».

(4)

شرب:

(به فتح اول و كسر دوم)، جايى است نزديك مكه كه جنگ فجار در محل آن به وقوع پيوست. در اين جنگ، حرب و سفيان و ابو سفيان، پسران اميه، براى آنكه از ميدان نگريزند، خود را بسته بودند و از همين رو به نام عنابس (شيران) خوانده شده‌اند. پيامبر اكرم در اين جنگ حضور داشت اما با آنكه به سنّ پيكار رسيده بود، در كار مبارزه و كشتار شركت نكرد و آنچه مانع حضرت از اين كار شد، اين بود كه جنگ در ماه‌هاى حرام بود.

(5)

شربّه:

(به فتح اول و دوم و تشديد باء)، در داستان اسلام آوردن نعمان كندى، كه در ناحيه شربّه، در نجد سكونت داشت، از اين مكان نام برده شده است. بعضى گفته‌اند: شربه از نواحى ربذه است. گروه ديگرى گفته‌اند: ميان «نخل» و معدن بنى سليم (مهد) قرار دارد. مورّخان اين نواحى را از نجد به شمار آورده‌اند.