(1)

سمره:

درختى بوده كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله از آنجا محرم مى‌شد و به تدريج نام آن براى آن مكان علم شد. سمره در «ذو الحليفه» (مسجد شجره) واقع است و هر كس براى حج يا عمره از آنجا بگذرد از همانجا نيت احرام مى‌كند.

(2)

سمعان:

(دير)، موضعى است در شام كه قبر عمر بن عبد العزيز در آنجا است.

(3)

سميره:

[1] مصغّر «سمره» است و «سمره» درخت بيابانى معروفى است. عمره دختر دريد بن صمّه، در شعرى كه در رثاى پدرش كه در جنگ حنين در نخله كشته شد، اينگونه سروده و اين نام خاص را آورده است:

(4)

سمينه:

در خبر وفات امّ المؤمنين، زينب بنت جحش آمده است: قبر او را در بقيع كندند و از سمينه خشت آوردند و قبر را پوشاندند. سمينه آنگونه كه در معجم المعالم معرفى شده، از مدينه دور است و من در اطراف و نواحى مدينه جايى به اين نام شناسايى نكردم. شايد سمينه وصفى براى يك زمين باشد و نه اسم خاص. بر اين اساس، «سمينه» مؤنث «سمين» است به معناى زمينى كه در آن سنگ نباشد. در حومه مدينه «سمينان» داريم كه مصغّر «سمنان» است و وادى‌اى است كه راه ميان صلصله و خيبر، در كيلومتر سى و هشت صلصله، آن را قطع مى‌كند. صلصله در راه مدينة النبى به تبوك واقع است.

(5)

سناجيّه:

به وزن «كراهيّه» و «رفاهيّه»، دهى بوده نزديك عسقلان در فلسطين. به گفته برخى: از اعمار و توابع رمله و دهكده ابو قرصافه، صحابى پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله بوده است.

(6)

سنح:

(به ضمّ اول و سكون دوم)، جايى است در عوالى مدينة النبى (در قسمت بالاى مدينه) كه ابو بكر هنگام ازدواج با مليكه و به قولى: حبيبه دختر خارجة بن زهر[2] انصارى در آنجا سكونت داشت.

خبر رحلت پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نيز در سنح،

______________________________
(1). در معجم البلدان آمده است: سميره وادى‌اى است نزديك حنين كه دريد بن صمّه در آنجا كشته شدم.

(2). در معجم البلدان، خارجة بن زيد بن زهير ...

آمده است- م.

[1] . در معجم البلدان آمده است: سميره وادى‌اى است نزديك حنين كه دريد بن صمّه در آنجا كشته شدم.

[2] . در معجم البلدان، خارجة بن زيد بن زهير ...

آمده است- م.