(1)

«أ»

(2)

آبار الأثايه‌

: اثايه (به فتح همزه و ياى مفتوح)، مأخوذ از «اثيت به» و به معناى سعايت و سخن‌چينى كردن از كسى است. گفته مى‌شود: اثابه، يأثو، و يأثي إثاوة و اثاية.

به همين دليل، عده‌اى آن را به كسر همزه نقل كرده‌اند.

امروزه به نام «بئار الشفيّه» خوانده مى‌شود و عبارت است از چند چاه آب، كه بعضى از آنها هنوز هم آب دارند.

حدود 34 كيلومتر با «مسيجيد» (منصرف)، واقع در راه مدينه به بدر، فاصله دارد و در فاصله حدود چهار كيلومترى راه شوسه منتهى به يمن واقع شده است. گفته‌اند كه در آبار الأثايه مسجد نبوى وجود داشته است. نقشه اثايه.

(3)

آبار السّقيا:

- «سقيا».

(4)

آبار على يا «أبيار على»:

- «حليفه» و «ذو الحليفه».

(5)

آبار المدينة النبويّة:

- «بئر».

همچنين درباره چاه‌هايى كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله از آنها آب نوشيده است، رجوع كنند به واژه «بئر» يا نام هر يك از چاهها.

(6) آره: كوهى است مشرف بر وادى فرع كه روستاهاى فرع، امّ العيال، مضيق، محضه، خضره و فغوه آن را در ميان گرفته‌اند و حدود دويست كيلومتر با مدينه منوره فاصله دارد. در سيره نبوى از آبادى‌هاى پيرامون اين كوه نام به ميان آمده است و به همين دليل ما نيز در اين فرهنگ از آن ياد كرديم.