پليدى را با پليدى بايد از ميان برد».

(1)

زرقاء:

ياقوت مى‌نويسد: جايى است در شام، در ناحيه معان ... كه درندگان وحشى فراوانى در آنجا وجود دارد.

همچنين زرقاء جايى است ميان خناصره و سوريه‌[1] از توابع حلب و سليم.

به روايت بكرى در زرقاء شيرى به عتيبة بن ابى لهب حمله برد و سر او را در دهان گرفت و خرد كرد؛ و اين به سبب نفرينى بود كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در حق او نمود و فرمود: خداوندا! سگى از سگ‌هاى خود را بر او مسلّط گردان.

اگر اين خبر درست باشد، پس حادثه در زرقاى ناحيه معان بوده است؛ زيرا به گفته ياقوت، در اين زرقاء، درندگان وحشى فراوانى وجود داشته است. شايد هم زرقايى باشد كه در مجاورت عمّان است.

(2)

زرقاء يا عين الزرقاء:

چشمه و قناتى است كه در زمان امارت مروان بن حكم در مدينه احداث شد و همان قناتى است كه آب مردم مدينه را تأمين مى‌كرد. منبع اين قنات در اطراف قبا مى‌باشد.

(3)

زريق:

(به ضمّ اول و فتح دوم)، سكّه (كوچه) زريق. به آن قريه بنى زريق هم مى‌گويند.

بنو زريق قبيله‌اى از انصار است و نسبت به آنان «زرقى» است. اين قريه در قبله مصلاى مدينة النبى بوده است.

(4)

زعابه:

(به ضمّ اول)، اين ضبط به روايت بكرى است، اما شكل مشهور آن زغابه است كه مى‌آيد.

(5)

زغابه:

به وزن «خرابه»، جايى است در مدينه كه هنگام تعيين محلّ اردو زدن قريش در روز خندق، از آن ياد مى‌شود.

سمهودى جاى آن را در انتهاى عقيق در غرب آرامگاه حضرت حمزه تعيين كرده است. اين مكان به نام مجتمع السيول يا حوضچه آبريز (سيلاب‌هاى وادى بطحان و قناة و عقيق) خوانده مى‌شود- «نقشه مدينه».

(6)

زغر:

(به ضمّ اول و فتح دوم)، به آن «عين زغر» نيز مى‌گويند؛ چنانكه در حديث جسّاسه، كه مسلم روايت كرده، اين گونه‌

______________________________
(1). سوريه، (به كسر راء و فتح ياء غير مشدّد)، بر موضعى ميان خناضر و سلميه اطلاق مى‌شده است.

[1] . سوريه،( به كسر راء و فتح ياء غير مشدّد)، بر موضعى ميان خناضر و سلميه اطلاق مى‌شده است.