(1)

«ز»

(2)

زابل:

[1] (به فتح باء)، به وزن «هاجر»، شهرى است از سند. از ابن سيرين نقل شده كه وى خريد بردگان و اسيران زابل را مكروه مى‌دانست و مى‌گفت: عثمان (بن عفان) با آنان عهد مانندى بسته بود.

(3)

زابوقه:

به وزن «فاعوله»، جايى است نزديك بصره كه جنگ جمل در آنجا رخ داد.

[زاد و راحله:

از جمله شرايط استطاعت، وجود زاد و راحله براى مسافر است. زاد در لغت، مواد غذايى و وسايل سفر است كه مسافر با خود به همراه مى‌برد[2] و راحله در لغت به شترى گفته مى‌شود كه براى سوارى و سفر مناسب باشد.[3]

مرحوم صاحب عروه مى‌گويد:

منظور از «زاد» خوردنى، آشاميدنى و ديگر نيازمندى‌هاى مسافر است و «راحله» هر وسيله سوارى است كه براى سفر مورد استفاده قرار مى‌گيرد.]

(4)

زاره:

شهر و بندرى بوده قديمى، در ساحل خليج فارس، در نواحى قطيف، از شرق عربستان سعودى، كه هيأت نمايندگى مردم آن، از قبيله عبد القيس، خدمت پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله رسيد. اين شهر امروزه از ميان رفته و محلّ آن به نام «الرماده» معروف است و در شهر العواميه در شمال قطيف، در داخل نخيله قرار دارد.

در خبرهاى مربوط به جنگ‌هاى ردّه و

______________________________
(1). مشهور به ضمّ باء است؛ چنانكه ياقوت نيز آن را به ضمّ (زابل) ضبط كرده است- م.

(2). مصباح المنير، ج 1، ص 26، ماده «زود».

(3). صحاح اللّغه، ج 4، صص 1706 و 1707، ماده «رحل»؛ عروه، ج 2، ص 429

[1] . مشهور به ضمّ باء است؛ چنانكه ياقوت نيز آن را به ضمّ( زابل) ضبط كرده است- م.

[2] . مصباح المنير، ج 1، ص 26، ماده« زود».

[3] . صحاح اللّغه، ج 4، صص 1706 و 1707، ماده« رحل»؛ عروه، ج 2، ص 429