(1)

رحضيه:

كه به نام «ارحضيّه» نيز آمده، قريه‌اى است است از نواحى مدينه كه هنوز هم معروف است و در شمال ابلى در راه مهد به مدينه قرار دارد.

(2)

رحقان:

(به ضمّ اول و سكون دوم)، جايى است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در غزوه بدر از آنجا عبور كرد و آن واديى است همچنان معروف كه سيلاب آن با سيلاب‌هاى النازيه و الجىّ جمع مى‌شوند و همگى به وادى صفرا مى‌ريزند. اين وادى از دهكده مسيجيد (در راه شوسه بدر) ديده مى‌شود.

(3)

رخيخ:

نگاه كنيد به «زجيج»؛ زيرا شكل درست آن همين است.

[ردم:

كه در تاريخ و حديث از آن ياد شده، به معناى سيل‌بند و سدّى است كه راه عبور سيل را به بيت اللّه الحرام مى‌بندد و اكنون از آن به عنوان «مدعى» ياد مى‌شود.[1]]

(4)

رزم:

(به فتح راء و سكون زاء)، جنگى كه اندكى پيش از اسلام ميان قبيله همدان و مراد در گرفت و به شكست مراد انجاميد.

اين جنگ در مكانى موسوم به «رزم» در يمن صورت گرفت. هنگامى كه قروة بن مسيك مرادى براى پذيرش اسلام خدمت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آمد، حضرت فرمود:

آيا از آنچه در جنگ رزم بر سر قومت آمد ناراحتى؟

(5)

رستاق:

شهرى است در فارس، از ناحيه كرمان. در حديث آمده است: «رستاق آغلى از آغل‌هاى دوزخ است».

(6)

رشد:

(به فتح اول و دوم)، «رشاد» نيز روايت شده است. در اخبار آمده كه بنى غيّان، از قبيله جهينه، نزد پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آمدند.

حضرت از آنان پرسيد: شما كيستيد؟

گفتند: بنو غيّان. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود: نه، شما بنو رشدان هستيد. پرسيد: نام وادى شما چيست؟ گفتند: غوى. فرمود: نه، رشد است. طبق روايتى ديگر فرمود: رشاد.

رشد: در ديار جهينه از سرزمين ينبع قرار دارد.

(7)

رضوى:

كوه بزرگى است كه رنگ آن به سرخى مى‌زند. اين كوه در كرانه راست وادى ينبع و مشرف به ساحل واقع شده و

______________________________
(1). طريحى، ج 2، ص 168، ماده «ردم».

[1] . طريحى، ج 2، ص 168، ماده« ردم».