(1)

خط:

(به ضمّ خاء)، كوهى است در مكه. خط عبد القيس در شرق جزيرة العرب بوده و نخلستان‌هاى زيادى داشته است.

(2)

خطمى (ذات:: الخطمى)

: جايى است در پنج منزلى تبوك كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در آنجا مسجدى ساخت.

(3)

خفّان:

(به فتح اول و تشديد دوم)، جايى است در سرزمين عراق كه خالد بن وليد هنگام فتح عراق، ابتدا در آنجا فرود آمد.

(4)

خلائق:

زمينى است در نواحى مدينه كه متعلق به عبد اللّه بن احمد بن جحش بود.

در غزوه عشيره از آن ياد شده است.

(5)

خلص‌

(به فتح اول و سكون لام)، جايى است ميان مكه و مدينه.

(6)

خلصه‌

(ذو:: الخلصه): نام بتى است كه جرير بن عبد اللّه بجلى به فرمان پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آن را به آتش كشيد. ابن بت در تباله، بين مكه و يمن قرار داشت.

در تعيين محلّ آن اختلاف است، اما قدر مسلم آن است كه در جنوب جزيرة العرب، ميان جنوب عربستان سعودى تا نواحى يمن شمالى بوده است.

[خلوق:

نوعى عطر است كه از زعفران و ديگر مواد خوشبو تركيب و تهيه مى‌شود و رنگ آن بيشتر زرد و يا سياه مى‌باشد.

آلوده شدن جامه احرام به خلوق كعبه، اشكالى ندارد.[1]]

(7)

خليص:

وادى پرآب و زرعى است در يكصد كيلومترى شمال مكه.

پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در آنجا مسجدى ساخت.

(8)

خليقه:

كوهى است نزديك مكه. همين كوه بود كه مشركان در روز فتح مكه بالاى آن رفتند و از فراز آن پيامبر و ياران آن حضرت را مى‌نگريستند. نام اين كوه در دوره جاهلى «كيد» بود.

(9)

خمّ:

در سيره و احاديث از «غدير خم» ياد شده است. امروزه به نام «الغربه» معروف است و در هشت كيلومترى شرق جحفه قرار دارد.

(10)

خنافه:

يكى از صدقات پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در منطقه عاليه (بالاى) مدينه بود.

(11)

خندق:

غزوه خندق يا غزوه احزاب. خندق‌

______________________________
(1). جواهر، ج 18، ص 323؛ مجمع البحرين، ج 1، ص 693، ماده «خلق».

[1] . جواهر، ج 18، ص 323؛ مجمع البحرين، ج 1، ص 693، ماده« خلق».