[حضض:

دارويى معروف است. نوعى از آن مكّى است كه شيره خوولان است و ديگرى هندى است كه شيره فيل زهره است.[1]

در حديث است كه «سرمه كشيدن با صبر و حضض براى محرم بى‌اشكال است».[2]]

(1)

حضن:

(به فتح اول و دوم)، نام كوه بلندى است در شرق طائف به سمت شمال.

بجير بن زهير در قصيده‌اى كه بعد از بازگشت پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله از طائف انشاد كرده، از اين كوه نام برده است.

(2)

حضور:

(به فتح حاء)، جايى است در يمن.

در حديث آمده است كه: پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در دو پارچه حضورى- و به روايتى ديگر در دو پارچه سحولى- كفن شد.

(3)

حضوه:

(به كسر اول و سكون دوم و فتح واو)، در لغت به معناى شعله‌ور ساختن آتش است. و آن جايى است در نزديك مدينه كه «عفوه» نام داشت و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آن را به حضوه تغيير نام داد. در حديث آمده است كه: عده‌اى از اهالى حضوه از وباخيز بودن سرزمينشان نزد عمر بن خطاب شكوه كردند. عمر گفت: بهتر است آنجا را ترك كنيد. گفتند: آنجا محل زندگى ما و شترهاى ماست است.

عمر به حارث بن كلده گفت: به نظر تو راه علاجش چيست؟ حارث گفت: مناطق وباخيز داراى درختان انبوه و پشه هستند و اينها لانه وبا مى‌باشند، بايد مردم آن به سرزمين‌هاى مجاور بروند و پياز و تره بخورند و صبح ناشتا روغن عربى بنوشند و از استعمال عطر خوددارى ورزند و پاى برهنه راه نروند و هنگام روز نخوابند. در اين صورت اميدوارم از ابتلاى به وبا سالم بمانند. عمر به مردم حضوه دستور داد اين كار را بكنند.

(4)

حطيم:

در جايگاه آن اختلاف است، اما قوى‌ترين قول آن است كه حطيم در فاصله حجر الاسود و زمزم تا مقام ابراهيم واقع شده است.

(5)

حفاة:

حدود 75 كيلومتر با جنوب المنصرف (مسيجد) فاصله دارد و در راه هجرت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله واقع شده و در ناحيه الفرع، از امارات مدينه قرار دارد.

______________________________
(1). فرهنگ بزرگ جامع نوين، ج 1، ص 269، ماده «حضّ».

(2). كافى، ج 4، ص 357، ح 5

[1] . فرهنگ بزرگ جامع نوين، ج 1، ص 269، ماده« حضّ».

[2] . كافى، ج 4، ص 357، ح 5