حزوره ايستاد و فرمود: اى سرزمين مكه، تو بهترين سرزمين‌هايى و محبوب‌ترين آنها در نزد من؛ اگر قوم من مرا از تو بيرون نمى‌كردند، هرگز در سرزمينى جز تو ساكن نمى‌شدم.

(1)

حسمى:

(به كسر اول و سكون دوم)، از رشته كوه‌هاى شرق اردن است كه در جنوب كوه‌هاى شراة واقع شده و تا مرزهاى حجاز امتداد دارد. كوه «رمّ» يا «ارم» در همين رشته كوه واقع است و بلندترين قلّه در جنوب سرزمين شام است و 1754 متر از سطح دريا ارتفاع دارد. در فاصله 25 ميلى شرق عقبه واقع شده و آب فراوان دارد. قلّه كوه امّ عشرين كه 1753 متر ارتفاع دارد در شرق كوه «رمّ» واقع است.

در حديث ابو هريره آمده است:

رومى‌ها شما را از آنجا روستا به روستا تا به كناره‌اى از زمين بيرون مى‌رانند. از او پرسيدند: اين كناره زمين كجاست؟

گفت: حسمى جذام. قبل از ميلاد مسيح عليه السّلام، قبيله جذام در اين نواحى ساكن بوده‌اند.

(2)

حسنى:

(به ضمّ اول و سكون دوم)، يكى از صدقات پيامبر صلّى اللّه عليه و آله كه جزو اموال مخيريق بود. اين ملك در منطقه عوالى مدينه قرار داشت.

(3)

حسيكه:

مصغّر «حسكه» است و حسكه واحد «حسك» به معناى خار مى‌باشد.

حسك السعدان نام جايى در مدينه بوده است.

(4)

حشّان:

(به كسر اول و تشديد شين)، جمع «حشّ» است به معناى بوستان. اطم يا دژى بوده در مدينه نزديك بقيع. در خبر وفات عباس بن عبد المطّلب از اين محل نام برده شده و آمده است كه مردم جنازه او را تا حشّان تشييع كردند و همگى از زن و مرد و كودك در مراسم تشييع حاضر شدند.

(5)

حشّ كوكب:

(به ضمّ حاء، فتح آن را نيز جايز دانسته‌اند)، حشّ در لغت به معناى بوستان است و وجه تسميه بوستان به حشّ آن است كه مردم براى قضاى حاجت به بستانها مى‌رفتند.

كوكب نام مردى از انصار بوده است. حش كوكب در محل بقيع الغرقد قرار داشت و عثمان آن را خريد و به بقيع افزود.