تعريف ابن حجر و گستره آن‌

ابن حجر عسقلانى صحابه را به گونه‌اى تعريف مى‌كند كه شامل تمام اطرافيان، بلكه همه مسلمانانى مى‌شود كه در عصر رسالت، صرفاً ملاقاتى، هر چند كوتاه، با حضرت داشته‌اند. او مى‌گويد:

«الصحابي من لقي النبّي عليه السلام مؤمناً به و مات على الإسلام»؛ «صحابى كسى است كه با ايمان به پيامبر، ايشان را ملاقات كند و مسلمان بميرد.»

وى در توضيح اين تعريف مى‌گويد: فرقى نمى‌كند كه ملاقات وى با پيامبر اندك باشد يا طولانى؛ از وى حديثى نقل كرده باشد يا نه؛ در جنگ، در ركاب حضرت شركت كرده باشد يا نه.

ابن حجر اين تعريف را بهترين تعريف توصيف مى‌كند.[1]

معلوم نيست ابن حجر اين تعريف را براساس چه مبنايى مطرح كرده است؛ زيرا بنابر تعريف وى، عنوان صحابى با واژه مشاهد (مطلق مشاهده و ديدار) يكسان خواهد بود. از طرفى، منطقى به نظر نمى‌رسد

[1] . الإصابة فى تمييز الصحابه، ج 1، ص 7.