از باب تفسير و به هدف تأويل آيه به وجوه معنايى آن بيان شده است، نه آنكه بيانگر حذف بخشى از آيه باشد؛ چنانكه مدعيان تحريف گمان برده‌اند.

7. مرحوم صدوق رواياتى آورده است كه به دلالت التزاميه بر تماميت سوره‌هاى قرآن بى‌آنكه در آن كاستى صورت گرفته باشد، دلالت دارد؛ چنانكه بر تمام و كمال بودن آيات قرآن و عدم وقوع كاستى در آن‌ها نيز دلالت دارد. از جمله اين روايات، رواياتى است كه بر ثواب قرائت هر سوره، نهى از مقرون نمودن دو سوره‌[1] و ثواب ختم قرآن و نهى از ختم قرآن در كمتر از سه روز و جز آن ... دلالت دارد.

نحوه دلالت- التزاميه- اين روايات چنين است: اگر در سوره‌اى احتمال نقص باشد قرائت آن ميسر نمى‌گردد و مقرون نمودن دو سوره نيز معنايى ندارد؛ زيرا بر فرض نقص سوره، آنچه تلاوت مى‌شود پاره‌اى از سوره است نه تمام آن و مقارنه نيز بين پاره‌هاى دو سوره به وقوع پيوسته است نه بين تمام آن دو؛ چنانكه تحقق ثواب بر ختم قرآن، دليل امكان ختم آن يعنى تلاوت تمام آيات و سوره‌هاى آن است.

روايات زيادى در اين زمينه رسيده است كه اگر به روايات عرض و نصوصى كه پيرامون شأن و منزلت قرآن وارد شده است و نيز به رواياتى كه به مراجعه به قرآن و تمسك به آن فرمان مى‌دهد افزوده گردد هزاران روايت مفيد حاصل خواهد شد كه همگى در زمينه مصونيت قرآن از تحريف وارد شده است.

[1] . مقصود حذف بسم اللّه و وصل سوره پسين به پيشين بدون بسمله است.( مترجم).