توضيح آيات‌

خداوند در اين آيه‌ها به مؤمنان گوشزد مى‌كند تا مبادا يهود و نصارى را ناصح و محرم اسرار خود بدانند؛ چرا كه هرگونه اعتماد به ظالمان‌[1] موجب مى‌شود كه در همين دنيا در آتش آن‌ها بسوزند.

در زمان پيامبر صلّى اللّه عليه و آله، يهود و نصارى در مدينه و جزيرة العرب ساكن بودند. خداوند به عرب‌هاى مسلمان هشدار داد تا مبادا با اين گروه‌ها همپيمان شويد؛ زيرا آن‌ها نسبت به همديگر حسن نيت دارند، اما نسبت به شما كينه دارند و اگر با آن‌ها مشورت كنيد، شما را برخلاف مصلحتتان راهنمايى مى‌كنند.

آيه در ادامه مى‌گويد كه اگر كسى (كشورى يا دولتى) با بنى اسرائيل (صهيونيسم) همپيمان شود، از خود آن‌هاست و خداوند هرگز ستمگران و كسانى را كه در سلوك، گفتار و نيت منحرفند، هدايت نكرده، شامل عنايت خاصش قرار نمى‌دهد.

خداوند پس از اشاره به زيان‌هاى هم‌بستگى با يهود و نصارى، به معرفى افرادى كه شايسته همسر و همپيمان شدن هستند، مى‌پردازد و مى‌فرمايد: «ولى شما فقط خدا و پيامبر او و مؤمنانى‌اند كه نماز را برپا مى‌كنند و فريضه مالى‌شان را در حال ركوع مى‌پردازند».

زكات به معناى رشد و نمو است و در قرآن، به‌طور مطلق، به معناى صدقه به كار رفته است.

«راكعون» در جمله «و هم راكعون» كنايه از خشوع و خضوع كامل نسبت به فرمان‌هاى الهى است. تسليم محض نبودن نسبت به پروردگار منشأ انحراف‌

[1] . ظلم مقابل عدل است. عادل كسى است كه كارها را متناسب انجام مى‌دهد، در مقابل ظالم كه كارها را نامتناسب انجام مى‌دهد.

در حقيقت ظلم نوعى تجاوز است. اگر حقى در غير محلش قرار گيرد تجاوز است و ظالم چون حقوق را رعايت نمى‌كند، متجاوز محسوب مى‌شود. كسى كه در عقيده انحراف دارد بزرگ‌ترين ظالم است.