بلند [به پيامبر] مى‌گويد:" به خدا سوگند كه على نزد تو از پدرم محبوبتر است!" [و اعتراض مى‌كرد كه چرا على را بيشتر از پدرم دوست دارى؟] ابو بكر [كه از اين رفتار عايشه ناراحت شده بود] دستش را بلند كرد تا به دخترش بزند و گفت:" اى دختر فلان، مى‌بينم صدايت را بر پيغمبر بلند مى‌كنى!" پيغمبر دستش را گرفت و ابو بكر با ناراحتى خارج شد».

اين‌گونه روايت‌ها نشان مى‌دهد كه محبوبيت على عليه السّلام نزد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله از روز اول نزد مسلمانان امرى مسلّم بوده و تاريخ در جاهاى مختلفى آن را ثبت كرده است.

نكته 2: عايشه در قسمتى از روايت در توجيه به راه انداختن جنگ جمل مى‌گويد:

«تقدير الهى بود»!

چگونه است كه عايشه حادثه به اين مهمى را- كه به اركان خلافت اسلامى صحيح وارد كرد و خلافت مولا را از درون تضعيف كرد- تقدير الهى مى‌نامد!

در جنگ جمل افرادى همچون طلحه و زبير با امير مؤمنان روبه‌رو شدند. زبير، پسر صفيه، پسر عمه مولا امير مؤمنان عليه السّلام است. او كسى بود كه در زمان خانه‌نشينى حضرت امير، به همراه 25 نفر از بزرگان صحابه تحصن كرد. روزى كه حضرت امير را براى بيعت از خانه بيرون كشيدند، بر گردن زبير نيز ريسمان انداختند. طلحه و زبير از ده نفر عشره مبشره هستند كه نامشان را در مسجد پيامبر نوشته‌اند. چگونه اين دو نفر با على جنگيدند و تيشه به ريشه اسلام زدند! و چگونه عايشه اين حادثه مهم را تقدير الهى مى‌داند و خيلى ساده از كنار آن مى‌گذرد.

اين مسائل براى تاريخ روشن است و ما از روز اول در مقابل اين جريان‌ها، علامت سؤال گذاشته‌ايم. همان گونه كه دين اسلام با كلمه «لا» شروع شد، مكتب تشيع نيز با كلمه «لا» شروع شد و شيعه از روز نخست چشم بسته هر عمل و هر سخنى را نپذيرفت.