ابن عمار دهان از مسمع از ابو عبد اللَّه عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود: وقتى كه برادران يوسف او را به چاه انداختند، جبرئيل به يوسف عليه السلام نازل شد و گفت: اى جوان، اينجا چه كار مى‌كنى؟ يوسف عليه السلام فرمود: برادرانم مرا به اين چاه انداختند.

جبرئيل گفت: آيا مى‌خواهى از اين چاه بيرون بيايى؟ يوسف پاسخ داد: آن مربوط به خداوند عز و جل است اگر خواست مرا بيرون مى‌برد. جبرئيل گفت:

خداوند به تو مى‌فرمايد: با اين دعا مرا بخوان تا تو را از چاه بيرون بياورم.

يوسف عليه السلام پرسيد: آن دعا چيست؟ جبرئيل گفت: بگو:

اللّهمّ إنّى أسألك بأنّ لك الحمد لا اله الّا انت المنّان بديع السّموات و الأرض ذو الجلال و الإكرام ان تصلّى على محمّد و آل محمّد و ان تجعلني ممّا انا فيه فرجا و مخرجا.

(يعنى، خداوندا، از تو مسألت مى‌كنم و بر تو حمد مى‌نمايم. خدايى جز تو نيست. تو منت گذارنده و بوجود آورنده آسمانها و زمين از عدم مى‌باشى و تو صاحب جلال و اكرامى و مسألت مى‌نمايم كه بر محمد و آلش درود بفرستى و برايم قرار بدهى كه از اين چاه نجات يابم).

و بعد حضرت فرمود: بقيه داستان حضرت يوسف همان است كه در قرآن آمده است.

و عنه عن أبيه عن ابن أبي عمير عن حمّاد بن عثمان عن سيف بن عميرة قال: سمعت أبا عبد اللَّه عليه السلام يقول‌: جاء جبرائيل عليه السلام إلى يوسف و هو في السجن، فقال له: يا يوسف، قل في دبر كلّ صلاة: اللّهمّ اجعل لي فرجا و مخرجا و ارزقني من حيث أحتسب و من حيث لا أحتسب.

أقول: هذا لا يتعيّن كونه كلاما قدسيا غير أنّه يترجّح فيه ذلك، و اللَّه أعلم‌ و از على بن ابراهيم از پدرش از ابن ابو عمير از حماد بن عثمان از سيف بن عميره از ابو عبد اللَّه عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود: جبرئيل هنگامى كه يوسف‌