حضرت رضا عليه السلام روايت كرده كه حضرت فرمود: خداوند به داود وحى فرمود كه: اى داود، هر كدام از بندگان من يك حسنه كوچكى بجا آورد، من او را داخل بهشت مى‌كنم. داود عرض كرد: خداوندا، آن حسنه چيست؟ خداوند فرمود: غم را از دل مؤمنى بوسيله دادن يك خرما بزدايد. داود عرض كرد:

خداوندا، كسى كه تو را بشناسد حق است كه اميدش را از تو قطع نكند.

و روى الشيخ العارف رجب الحافظ البرسيّ قال‌: إنّ اللَّه تعالى قال لداود: يا داود، و عزّتي و جلالي لو أنّ أهل سماواتي و أرضي أملوني فأعطيت كلّ مؤمّل أمله و بقدر دنياكم سبعين ضعفا لم يكن ذاك إلّا كما يغمس أحدكم بإبرة في البحر و يرفعها، فكيف ينقص شي‌ء أنا قيّمه؟.

شيخ عارف رجب حافظ برسى گفته: خداوند به داود عليه السلام فرمود: اى داود، قسم به عزت و جلالم، اگر همه اهل آسمان و زمين به من اميدوار باشند و از من بخواهند، من خواسته‌هاى هر كدام از آنها را برآورده مى‌كنم. اگر چه آن خواسته‌ها به اندازه هفتاد برابر دنياى شما باشد و انجام اين كار براى من مانند اين است كه اگر هر كدام از شما سوزنى را به دريا فرو ببريد و آن را بيرون بياوريد. آيا آن كار چيزى را از آب كم مى‌كند؟