فضيلت حضرت على و امامان از فرزندانش عليهم السلام و دستور الهى در باره امامت آنها را هم جمع آورى كرده. و آنها را در دو باب گنجاندم.

باب اول: در باره احاديثى كه از طريق محدثين و علماى شيعه وارد شده و علما آنها را در كتابهاى مختلف خود ضبط كرده‌اند.

باب دوم: در باره احاديثى است كه از طريق اهل سنت وارد شده و علماى آنها در كتابهاى خود ذكر كرده‌اند.

اين دو باب محتوى احاديثى هستند كه تشنه كامان را سيراب و بيماران فكرى را شفا مى‌دهد و مردم را به راه راست هدايت مى‌كند.

البته احاديث قدسى كه من در اين دو باب ذكر كرده‌ام، احاديثى هستند كه هر دو طايفه (سنى و شيعه) در آنها اتفاق دارند و صحت سلسله سندهاى آنها را تأييد كرده‌اند، به طورى كه مى‌توان گفت هر دو فرقه در مضمون آنها اجماع دارند و از كثرت راويان به حد تواتر رسيده‌اند. پس طبعا اين احاديث براى كسانى كه منصف هستند علم يقين به بار خواهد آورد. و مضامين اين احاديث با برهان صحيح و قاطع حكم بر وجوب پيروى از مذهب امامت مى‌نمايد و ثابت مى‌كند كه حق به جانب فرقه نجات يافته دوازده امامى مى‌باشد و واجب است كه مسلمانان از اين مذهب پيروى كنند. زيرا براى اين ادعا دلايل قاطع و برهان روشن و كافى وجود دارد.

در مورد اثبات صحت اين مسأله براى شما خوانندگان، مطالب همان كتاب (الفين) و تواتر حديث از هر دو فرقه كافى مى‌باشد. چه بسا، فضيلت واقعى آن است كه دشمن به وجود آن شهادت و گواهى دهد. و وقتى كه در مورد حديثهاى قدسى كه در باره امامت وارد شده دقت و تعمق كنى، مى‌بينى، چندين برابرش از سنت نبوى در اين باره موجود است و علاوه بر اينها دليل‌هاى قرآنى و براهين عقلى هم صحت آن را تأييد مى‌كند.

آرى، حق هميشه نو و تازه است اگر چه گذر زمان به روى آن سايه بياندازد.