پيامبر (ص) فرمود: من نيز در نام‌گذارى او به پروردگارم سبقت نمى‌گيرم. در اين حال جبرئيل (ع) فرود آمد و عرض كرد:

اى محمد! خداى بلند مرتبه تو را درود مى‌فرستد و مى‌فرمايد:

على در پيشگاه تو به مانند هارون در برابر موسى مى‌باشد، جز اينكه پس از تو پيامبرى نيست، بنا بر اين پسرت را به اسم پسر هارون نام‌گذارى كن. پيامبر (ص) فرمود، اى جبرئيل نام پسر هارون چيست؟

جبرئيل گفت: [شبر] پيامبر (ص) فرمود: زبان من عربى است.

جبرئيل گفت: او را حسن نام گذار.

أسماء گفت: سپس پيامبر (ص) او را حسن ناميد.

پس از آن هنگامى كه حسن (ع) هفت روزه شد، پيامبر اكرم او را به دو قوچ كه سفيدى آنها از سياهى آنها بيشتر بود عقيقه كرد، و به قابله قوچى بخشيد. و سر حسن (ع) را تراشيد و به وزن موى او نقره صدقه داد و سپس سر حسن (ع) را روغنى خوشبو ماليد. و فرمود: اى اسماء، خون از آداب جاهليت است.

سپس اسماء گفت: چون يك سال از تولد حسن (ع) گذشت، حسين (ع) تولد يافت. در اين هنگام پيامبر (ص) بر من وارد شد و فرمود: پسرم آرا بياور. حسين (ع) را به او دادم در حالى كه وى را به جامه‌اى سپيد پوشانيده بودم. آن حضرت در گوش راست وى اذان و در گوش چپش اقامه گفت، و او را در دامن خود نهاد و گريه كرد.

أسماء گفت: عرض كردم، پدر و مادرم فداى شما، گريه شما براى چيست؟