مهمترين دليل ما در اعتبار اين مرد جليل القدر به شمار مى‌رود،[1] ناچاريم كه به برخى از آنها اشاره كنيم:

1- شيخ مفيد، با سند صحيح از امام صادق- عليه السّلام- نقل مى‌كند:

اى مفضّل! به خدا سوگند تو را و دوستدار تو را دوست دارم. اى مفضّل! اگر همه اصحاب من آنچه را كه تو مى‌دانى مى‌دانستند، هيچ گاه ميان دو كس از آنان اختلافى رخ نمى‌داد.»[2] 2- «محمد بن سنان»[3] مى‌گويد:

«به خدمت امام كاظم- عليه السّلام- شرفياب شدم. در اين هنگام، فرزند بزرگوارش، على بن موسى- عليهما السّلام- در نزد او بود. امام كاظم- عليه السّلام- به من فرمود: اى محمّد! عرض كردم: بله بفرماييد، فرمود: اى محمّد! مفضّل انيس و همدم و راحتى بخش من بود و تو نيز همدم و باعث راحتى آن دو [امام رضا و جواد- عليهما السّلام-] هستى.»[4] 3- «كلينى»- رضوان اللَّه عليه- در كتاب گرانقدر «كافى» با چند واسطه، از ابن سنان و او از مفضّل نقل مى‌كند:

«امام صادق- عليه السّلام- فرمود: هر گاه ميان دو نفر از شيعيان ما

[1] اعتبار كتاب را منوط به اعتبار او ندانستيم؛ زيرا به تعبير مرحوم مجلسى كه در آينده مى‌آيد، متن كتاب بخوبى گوياست كه سخنان معصوم است و حتى ضعف راوى و ..

زيانى به حديث نمى‌رساند، بويژه آنكه حديث در باره احكام نيست و عقل در آن نقش بيشترى دارد.

[2]« الإختصاص»، ص 216، حديث مفضّل و آفرينش ارواح شيعيان از ائمّه( ع).

[3]« محمد بن سنان» در سند روايت مفضّل هست و اين روايت دليل اعتبار و منزلت او در نزد امام- عليه السّلام- است.

[4]« عيون اخبار الرضا( ع)» ج 1، باب 4، حديث 29.