و شر و صلاح و فساد است و هرگز در آن اشتباه و غلط نخواهد بود و خلف فرض است بلكه شهود نيروى تقوى و فلاح آنست هم چنين شهود رذيله فجور و تيره بختى آنست‌

قوله عليه السّلام‌: و قال‌ إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً قال عرفناه اما آخذ و اما تارك‌

بيان آنست كه ساحت كبريائى در كمون بشر اين خصيصه را نهاده كه راه را ميتواند بيابد ولى خود از آن ميتواند پيروى نمايد و يا تمرد كند.

قوله عليه السلام‌: وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى‌ عَلَى الْهُدى‌ قال عرفنا فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى‌ عَلَى الْهُدى‌ و هم يعرفون و في رواية بينا لهم‌

ساحت كبريائى بقوم ثمود رهبرى و رهنمائى فرمود ولى خود آنان ضلالت و گمرهى را بر هدايت و رهجوئى ترجيح دادند در حالى كه بهر يك از آنان شناسانيديم و در روايتى براى آنان تفصيلا بيان نموديم.