هستند و از آنها تعبير بوسايط فيوضات و مفارقات عقلى و صورتهاى مجرده از تعلقات مادى مى‌شود كه فقط از نظر فاعل ذات كبريائى و هم چنين سبب غائى نيز مقام كبريائى خواهد بود.

و فاعل و سبب غائى نيز واحد حقيقى كبريائى است زيرا مبدء و غايت بايد واجب بالذات باشد كه غرض از خلقت و سوق بكمال و وصول بمقصد است و چنانچه فرض شود كه مبدء و غايت متعدد باشد لازم مى‌آيد دو واجب كه هر يك فاقد امتيازات ديگرى است فرض شود و اين محال است گذشته از اينكه غرض مبدء از ايجاد و آفرينش موجودات توجه به فاعل و موجد است نه به موجود مغاير و مباين كه سبب غائى فرض شده است.