شرح آيه كريمه آنست كه (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ‌):

بيان توحيد آفريدگار است مبنى بر اينكه اله و شايسته معبودى نيست جز ذات كبريائى كه غايب و غيب الغيوب و تعين او بعدم يعنى و ظهور او بعدم ظهور است.

و كلمه كل شى‌ء همه موجودات ريز و كلان را فرا مى‌گيرد و هر آنچه در نظام وجود است داراى دو جنبه است جزء عدمى و ديگر وجودى است جزء عدمى عبارت از حد و مرز موجود است و نقصى كه در وجود هر يك از آنها و سبب امتياز ذاتى آنها از يك ديگر است و از آن تعبير بماهيت مى‌شود و امر اعتبارى و لازم همه موجودات امكانى اين قيد عدمى و هالك است و بهره‌اى از حقيقت و وجود ندارد و جزء ديگر وجود است كه نمونه و پرتوى از فيوضات آفريدگار و رابطه موجودات با ساحت كبريائى است و وجه او ناميده مى‌شود.

و محتمل است جمله كل شى‌ء موجودات جهان طبع را شامل شود از نظر اينكه موجودات بر اساس تبدل و تحول استوار است و هر يك بسوى نظام ابديت سوق داده مى‌شوند وجود ابتدائى آنها پايان پذير است زيرا قوام وجود كه هر لحظه بهر يك از موجودات افاضه مى‌شود بر اساس حركت بسوى كمال است‌