اذ لا مربوب) يعنى ساحت كبريائى از ازل رب و آفريدگار و مدبر بوده و مربوب و آفريده‌ها تحقق نيافته بوده اين از نظر مبالغه در ثبات و وجوب صفت ربوبيت و تدبير است.

و صفات اضافى كبريائى كه قوام آن بوجود طرف اضافه است مانند خالق و مخلوق و رازق و مرزوق نسبت فعل ساحت كبريائى بآثار او نسبت واحده و همه موجودات زمانيات و متجددات نسبت واحد است نه كثرت در آن لحاظ مى‌شود و نه تجدد حقيقت علم كبريائى قديم است و تعلق زمانى و حادث است يعنى علم و قدرت كبريائى بهر موجود و مخلوقى قبل از وجود و حال وجود و بعد از وجود علم و قدرت واحده ثابت ازلى و ابدى است بر اين اساس معيت و تضايف ميان صفت كبريائى و موجود امكانى و زمانى حاصل است كثرت و يا تغير نيز در ذات كبريائى لازم نميايد وجود ساحت كبريائى واحد حقيقى و بسيط است هرگز موصوف متفرقة و يا بكثرت نه ذات و نه صفات او نخواهد بود.

(و الحمد للَّه زنة عرشه)