شرح‌

قوله عليه السلام‌: اول الدين معرفته و كمال معرفته التصديق به و كمال التصديق توحيده و كمال توحيده الاخلاص له و كمال الاخلاص:

1- بيان آنست كه معرفت صانع و آفريدگار جهان بآنست كه يقين داشته باشد كه جهان صانع و آفريدگارى دارد.

2- اينكه تصديق نمايد بوجود آفريدگار.

3- آنست كه مورد بذل توجه قرار گيرد و بمنظور تأكيد در وحدانيت او را از شركاء تنزيه نمايد.

4- مرتبه اخلاص و خلوص توحيد است باينكه در مقام عبوديت با نظر خلوص بر آيد و در نظام و تدبير جهان مخلوقى شركت نخواهد داشت.

5- نفى صفات از او و ارجاع صفات كمال بذات كبريائى و اين نهايت معرفت و منتهى قوه نظريه است.

6- مرتبه عالى از توحيد كه اختصاص بكاملين از اهل ايمان دارد كه بنور ايمان ميتوان باين مقام از معرفت نائل گرديد باينكه مؤثرى جز آفريدگار نخواهد بود ساحت كبريائى او استقلال در وجود و در تأثير دارد و جز ساحت كبريائى مؤثر نخواهد بود.