قريش و صاحب اختيار آنى، اگر اين جريان مسير خود را طى كند و تو در آن بر كنار و گمنام‌[1] باشى امر و نامت حقير و خوار شود، پس به گروه مردم شام بپيوند و با آنان همدستى كن و همداستان شو و خون عثمان را بطلب كه بدين وسيله بنى اميه را مستقر كنى‌[2]. آنگاه عمرو (پسرانش را مخاطب ساخت و) گفت: اى عبد اللّه، تو مرا به امرى رهنمون شدى كه خير دين و آخرتم در آن است، و تو اى محمد، مرا به كارى ره نمودى كه خير دنيايم در آن باشد، و من در آن مى‌انديشم.

چون شب تيره شد در حالى كه خانواده‌اش (پيرامونش بودند و) بدو مى‌نگريستند به صداى بلند چنين مى‌خواند:

قصيده عمرو

شب تيره با هجوم نگرانيها بر من درايستاد و خولة كه رخساره دختران جوان را جلوه‌گر مى‌كند (پيش من است).

پسر هند از من خواسته است كه به ديدارش روم‌[4]، به سرزمينى كه در آنجا انبوه شرها و گرفتاريها باشد.

جرير از جانب على پيشنهادى برايش آورده و چيزى مى‌خواهد كه زندگى آميخته به دشواريها را بر او تلخ كرده است.

اگر به انتظارى كه از من دارد نايل آيد، كامياب است، و اگر بدان دست نيابد چون اسيرى پاى در زنجير خوار و ذليل مى‌شود.

به خدا سوگند نمى‌دانم چه كنم، و هرگز چنين دو دل نبوده‌ام، هر چه زمام مرا بكشد همان تقديرى است كه مرا به پيش خواهد برد[5].

[1] متن« خامل» و شنهج‌[ غافل- بى‌خبر].

[2] متن به تصحيح قياسى« استنمت» و در اصل‌[ استلمت تسليم كنى‌] و در شنهج‌[ فأنه سيقوم بذلك بنو امية زيرا به اين وسيله بنى اميه پايدار خواهند شد].

[3]( در تاريخ يعقوبى ص 84[ و خوف التى با هراسى كه ...].- م.) خول مرخّم« خولة» از زنان عرب است.

[4] متن« ابن هند سائلى أن از وره» و در شنهج‌[ ... سألنى أن ازوره‌].

[5] متن« فهو سائقى» و در شنهج‌[ فهو سابقى‌].