مطّلب القينى‌[1] به رزمش رفت، و او مطاع را نيز بكشت، و آنگاه ندا در داد: چه كس به ميدان آيد؟ هيچكس به هماوردى او نيامد.

هماوردى خواستن على از معاويه‌

آنگاه على ندا در داد: اى گروه مسلمانان.

الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَ الْحُرُماتُ قِصاصٌ فَمَنِ اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ‌ ماههاى حرام را برابر ماههاى حرام داريد كه اگر حرمت آن نگاه ندارند و با شما پيكار كنند شما نيز قصاص كنيد، پس هر كه به جور و ستمكارى بر شما دست درازى كند او را به مقاومت از پاى در آريد، به قدر ستمى كه به شما رسيده، و از خدا بترسيد كه خدا با پرهيزگاران است‌[2].» واى بر تو، اى معاويه، پيش آى و با من تن به تن نبرد كن كه در ميانه ما ديگر مردم كشته نشوند. عمرو (به معاويه) گفت: اين فرصت را غنيمت شمار، وى تا كنون سه تن از دلاوران عرب را (در اين ميدان) كشته است و من اميدوارم (به سبب خستگى او كه حاصل اين هماورديهاى پياپى اوست) خدا تو را بر او پيروز گرداند. معاويه گفت: بدا به حال تو، به خدا تو جز اين نخواهى كه من كشته شوم و خلافت پس از من به تو رسد، دست از نيرنگ بدار و سر خود پيش گير كه چون منى را كس نفريبد.

مخارق و معاويه‌

مخارق بن صبّاح حميرى كه سه برادر و پدرش كه از نامداران عرب بود، كشته شده بودند در حالى كه بر حال اعراب مى‌گريست در اين باره گفت:

[1] شنهج( 1: 504)[ ... العبسى‌].

[2] البقرة، 194، در اصل به تحريف‌[ ... مع الصابرين.] آمده.