نهاده‌ايد كه بتوانيد در پرتو آن به دورى كردن از گمراهان و بدعت‌گذاران و متجاوزان و فاسدان زمين ره بجوييد، پس از خدا يارى طلبيد و به طاعت خدا و طاعت كسانى كه به طاعت سزاوارترند از طاعت كسى كه پيروى او شده، پس از او اطاعت شده است، باز گرديد.

پرهيز پرهيز پيش از پشيمانى و حسرت و حضور در درگاه الهى، بخدا سوگند هرگز مردمى از منزلگاه گناه و نافرمانى بيرون نروند مگر به سوى عذاب الهى، و هرگز مردمى دنيا را بر آخرت برنگزيدند، جز آنكه سرنوشتى وخيم يافتند.

خداشناسى و كردار نيك دو يار همراهند، هر كه خدا را شناسد از او بهراسد و ترسش او را به فرمانبرى از خدا وادارد، و همانا دانشمندان و پيروان ايشان كسانى هستند كه خدا را شناختند و براى او كار كردند و به سوى او رحمت يافتند، و خداوند مى‌فرمايد: إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ[1]. پس چيزى را در اين دنيا با معصيت خدا نخواهيد و در آن به طاعت الهى بپردازيد و روزهاى آن را غنيمت شمريد و به سوى آن بكوشيد كه فردا شما را از عذاب الهى نجات بخشد، چه، اين شيوه مؤاخذه كمترى دارد و به عذر خواهى نزديكتر و براى نجات اميد بخش‌تر است. پس دستور الهى و فرمانبرى از كسانى را كه خداوند طاعت از ايشان را واجب كرده بر همه چيز پيش بداريد، و امورى را كه از سوى سركشان به سبب دنياى خرّم آنها به شما مى‌رسد بر طاعت خدا و صاحب الامر خود مقدم مداريد.

بدانيد كه شما بندگان خداييد و ما نيز به همراه شما، و بر ما و شما اربابى حكم مى‌راند كه حاكم فرداست و او شما را بازداشت مى‌كند و از شما باز مى‌پرسد، و بايد آماده پاسخ شويد پيش از بازداشت و پرسش و عرضه بر پروردگار جهانيان در روزى كه جز به اذن او كسى دم نتواند زد. و بدانيد كه خداوند در آن هنگام نه كاذبى را تصديق كند و نه صادقى را تكذيب، و پوزش انسان سزاوار را رد ننمايد و عذر شخص غير معذور را نپذيرد. او با

[1]« از بندگان خدا تنها دانايانند كه از او مى‌ترسند»( سوره فاطر/ آيه 28).