كه قوم خود را براى جنگ با دشمن فرا بخوان كه من قطعا ياريتان خواهم رساند. آن پيامبر ايشان را دعوت كرد و آنها بدو گفتند: تو به ما وعده پيروزى دادى ولى چيرگى نيافتيم. خداى عزّ و جلّ بدان پيامبر وحى كرد كه اينها يا بايد به جنگ با دشمن تن دهند و يا آتش دوزخ را براى خود برگزينند. عرض كرد: پروردگارا! جنگ با دشمن نزد من محبوبتر است از رفتن به دوزخ، پس آنها را براى ستيز فراخواند و سيصد و سيزده نفر به شماره اهل بدر دعوت او را پذيرفتند و آن پيامبر ايشان را به رويارويى دشمن آورد، و اين بار هنوز شمشيرى به كار نزده و نيزه‌اى نكشيده بودند كه خداى عزّ و جلّ فتح را بهره ايشان ساخت.

فوائد زكام‌

[577] از امام صادق عليه السّلام روايت كنند كه فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم چنان بود كه خود را از زكام درمان نمى‌كرد و مى‌فرمود: هيچ كس نيست مگر آنكه رگى از بيمارى خوره دارد و چون زكام شود ريشه آن بيمارى را خشك كند.

[578] هشام بن سالم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: زكام لشكرى است از لشكريان خداوند عزّ و جلّ كه آن را به سوى بيمارى و درد گسيل مى‌دارد تا آن را از ميان ببرد.

[579] و نيز از آن حضرت عليه السّلام از پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت شده كه فرمود: هيچ يك از فرزندان آدم عليه السّلام نيست جز آنكه در او دو رگ قرار دارد: رگى در سر است كه بيمارى خوره را تحريك مى‌كند و رگى در تن است كه بيمارى پيسى را تحريك كند، و چون آن رگى كه در سر است تحريك شود خداى عزّ و جلّ زكام را بر آن مسلّط سازد تا آن دردى كه در آن است بيرون ريزد، و چون آن رگى كه در تن است تحريك شود خداوند دملها را بر آن مسلّط كند تا آن دردى كه در آن است بيرون آرد و لذا هر زمان فردى از شما به زكام مبتلا شد و دملهايى در تن خود ديد، بايد خداى عزّ و جلّ را به سبب تندرستى سپاس گزارد، و نيز فرمود: زكام همان رطوبتهاى زيادى سر است.