نداشتند كه از آن سود برند و حضرت نوح عليه السّلام آنها را به آمدن هود مژده و به پيروى كردن از او فرمانشان داد، و بدانها دستور داد كه وصيتنامه را در سر هر سال يك بار باز كنند و در آن بنگرند و اين روز، عيد آنها بود.

وظيفه شيعه در برابر مخالفان‌

[431] ابو حمزه مى‌گويد: به امام باقر عليه السّلام عرض كردم: برخى از هم كيشان ما به دگرانديشان دروغ مى‌بندند و آنها را به حرامزادگى نسبت مى‌دهند. امام باقر عليه السّلام فرمود:

دست شستن از اين كار نيكوتر است، و سپس فرمود: اى ابا حمزه! بخدا سوگند همه مردم زاده فحشايند جز شيعه ما. عرض كردم: چه دليلى بر اين مطلب براى من هست؟ حضرت فرمود: دليل آن كتاب خداست، چه، خدا عزّ و جلّ از همه غنايم سه سهم را براى ما مقرر كرده است و مى‌فرمايد: وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ‌ ...[1]، پس ماييم صاحبان خمس و غنيمت كه بر تمام مردم، جز شيعيانمان حرامش كرده‌ايم. اى ابا حمزه! سرزمينى گشوده نشود و خمسى از آن بيرون نرود و بر چيزى از آن دست نزنند مگر آنكه به دست آن كس كه رسيده حرام باشد خواه زن باشد يا مال، و اگر حقّ ظاهر گردد مردى را كه نزد خود عزيز است در معرض فروش درآورند در ميان كسانى كه چيزى بر بهاى او نيفزايند تا جايى كه مردى از ايشان [مخالفان‌] حاضر است هر چه دارد بدهد و راه نجاتى براى خويش بيابد ولى بدان نرسد، و اينها بودند كه ما و شيعيان ما را از حقّ خود محروم كردند آن هم بدون آنكه عذرى داشته باشند و نه حقّى و نه حجّتى. عرض كردم: منظور از اين فرموده پروردگار: ... هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ‌ ...[2] چيست؟ امام عليه السّلام فرمود: يا مرگ در راه اطاعت از خدا و يا درك ظهور امام، ولى ما در باره آنها با همين سختى‌

[1]« بدانيد كه هر چه به غنيمت گيريد پنج يك آن از خدا و پيامبر و خويشان او و تنگدستان و در راه ماندگان است»( سوره انفال/ آيه 41).

[2]« بگو مگر براى ما جز يكى از دو سرانجام نيك را انتظار مى‌بريد؟»( سوره توبه/ آيه 52).