اينان همان كسانى بودند كه چرخ دين بر محور آنها مى‌گرديد و از بيعت [با خليفه اول‌] روى برتافتند تا آن گاه كه امير المؤمنين عليه السّلام را بزور بياوردند و از آن حضرت بيعت ستاندند، و اين است معناى اين فرموده پروردگار كه: وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى‌ أَعْقابِكُمْ وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلى‌ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ‌[1].

بهترين بندگان خداوند در بيان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم‌

[342] نيز از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در روز فتح مكه بر منبر رفت و فرمود: اى مردمان! همانا خداوند، تكبر و باليدن به پدرانتان را از شما دور كرد. بدانيد كه شما از آدميد و آدم از گل. بدانيد كه بهترين بندگان خدا بنده‌اى است كه تقواى او را در پيش گيرد، عربى بودن به اين نيست كه از پدرى عربى زاده شوى بلكه به زبان گويا [ى به حق‌] است، پس هر كس در كردار كوتاهى ورزد حسب و نسبش، او را به سر منزل مقصود نرساند. بدانيد كه هر خونى به هنگام جاهليت بوده يا هر كينه‌اى در ميان بوده باشد، در زير پاى من قرار دارد تا روز رستخيز.

فرزندان يعقوب و شيخين‌

[343] نيز از امام باقر عليه السّلام روايت كرده مى‌گويد: به آن حضرت عليه السّلام عرض كردم: آيا فرزندان يعقوب پيامبر نبودند؟ فرمود: نه، ليكن آنها اسباط فرزندان پيامبر بودند، و خرقه تهى نكردند مگر آنكه رستگارانى بودند كه توبه كردند و اعمال [بد] خود را ياد آوردند، ولى شيخين از دنيا رفتند بى‌آنكه توبه كنند و رفتار بد خود را با امير المؤمنين عليه السّلام ياد آورند، پس نفرين خدا و فرشتگان و همه مردم بر ايشان باد.

[1]« و نيست محمّد جز فرستاده‌اى كه پيش از او فرستادگانى درگذشته‌اند، آيا اگر بميرد يا كشته شود به عقب باز گرديد و هر كه به عقب باز گردد زيانى بخدا نرساند و خداوند به سپاسگزاران پاداش نيك دهد»( سوره آل عمران/ آيه 144).