به شما پاسخ دهد، يا من از معبودان شما چيزى مى‌خواهم و اگر آنچه را من خواستم انجام دادند من از ميان شما مى‌روم كه هم من از شما دلتنگم و هم شما از من. گفتند: سخن منصفانه‌اى است.

روزى آماده شدند تا براى آزمون، خارج شوند. امام باقر عليه السّلام فرمود: آنها بتهايشان را بر دوش نهادند و به صحنه آمدند و سپس خوراك و نوشاك آوردند و خوردند و آشاميدند و چون فارغ شدند صالح را بخواندند. آنها گفتند: اى صالح! بپرس. صالح رو به بت بزرگتر كرد و گفت: نام اين چيست؟ گفتند: فلان. صالح به او گفت: اى فلان! پاسخ ده، ولى آن پاسخى نداد. صالح گفت: چرا جواب نمى‌دهد؟ گفتند: ديگرى را بخوان. صالح همه آنها را به نامهايشان خواند و هيچ يك پاسخى نداد. آنها به بتهاى خود روى كردند و گفتند: چرا به صالح پاسخ نمى‌دهيد؟ باز پاسخى نيامد. گفتند: ساعتى ما را با بتهاى خود تنها بگذار و از ميان ما برو. سپس فرش و بساط خود را برچيدند و همگى جامه‌هاى خويش از تن بيرون آوردند و خود را بر خاك انداختند و خاك بر سر خويش ريختند و به بتهاشان گفتند: اگر امروز به صالح پاسخ نگوييد رسوا خواهيد شد.

امام باقر عليه السّلام فرمود: سپس صالح را فراخواندند و گفتند: اى صالح! آنها را بخوان.

صالح آنها را خواند ولى باز پاسخى نيامد. صالح به آنها گفت: اى قوم! روز به نيمه رسيد و خدايان شما به من پاسخى ندادند، حال، شما از من بخواهيد تا من از خداى خود بخواهم هم اينك پاسخ شما را بدهد. پس هفتاد مرد از بزرگان و سران آنها داوطلب اين كار شدند و گفتند: اى صالح! ما از تو چيزى خواهيم خواست، اگر خداى تو پاسخ داد ما از تو پيروى كنيم و به دعوت تو پاسخ دهيم و همه مردم آبادى ما با تو بيعت خواهند كرد.

صالح گفت: درخواست كنيد آنچه مى‌خواهيد. آنها گفتند: با ما نزديك اين كوه بيا- كوه در نزديكى آنها قرار داشت- صالح با آنها براه افتاد چون به كوه رسيدند گفتند: اى صالح! از پروردگارت بخواه تا هم اكنون از دل اين كوه براى ما يك ماده شتر سرخ مو و گلى رنگ و پر كرك و ده ماهه كه فاصله ميان دو پهلويش يك ميل باشد برآورد. صالح گفت: شما از من چيزى خواستيد كه بر من گران است ولى بر خداى من آسان. صالح اين تقاضا را از