تو را از دست زدن بدين كار نگهدارى كند، زيرا من تو بالخصوص را نگفتم (كه چنين كارى ميكنى) و اين سخن حديثى بود كه من بيان كردم، وانگهى شايد كس ديگرى از خاندانت غير از تو مرتكب اين كار گردد! اين سخن را كه شنيد ساكت شده چيزى نگفت.

چون بخانه برگشتم يكى از دوستان ما بنزد من آمده گفت: قربانت گردم بخدا من شما را در موكب (سلطنتى) ابى جعفر ديدم كه بر الاغى سوار بودى و او بر اسبى سوار بود، و از روى اسب با شما سخن ميگفت مثل اينكه شما زير دست او بودى، و من كه چنين ديدم پيش خود گفتم: اين حجت خدا است بر مردم و زمامدارى است كه بايد باو اقتدا شود، و اين ديگرى كسى است كه بستم رفتار كند و فرزندان پيامبران را ميكشد، و خونهاى ناحق روى زمين ميريزد. و با اين حال او در موكب سلطنتى و شوكت است و تو بر الاغى سوارى؟! و از اين منظره شك و ترديدى در دلم افتاده كه از آن (بر عقيده) خود و دينم ترسيدم! حضرت فرمايد: من بدو گفتم: اگر تو فرشتگانى را كه گرداگرد من و پيش رو و پشت سر و طرف راست و چپ من بودند ميديدى او و بساط سلطنتش را كوچك ميشمردى! (آن مرد كه اين سخن را شنيد) گفت: اكنون دلم آرام شد.

سپس گفت: تا كى اينان بايد سلطنت كنند، يا تا چه وقت اين راحتى و آسايش را دارند؟

من بدو گفتم: آيا ندانى كه هر چيزى مدتى دارد؟ گفت: چرا، گفتم: آيا بتو سود بخشد اگر بدانى كه اين جريان (بسر آمدن دوران آنها) هر گاه زمانش فرا رسد از چشم بهم‌زدنى زودتر برسد! اگر تو حال ايشان را در نزد خداى عز و جل ميدانستى كه چه حالى است خشم تو نسبت بآنها بيشتر ميشد، و اگر تو كوشش كنى يا همه مردم روى زمين كوشش كنند كه اينان را از نظر گناه در وضعى سخت‌تر از